Atış eğitim simülatörlerinin T. S. K. eğitim sistemine olan katkısının incelenmesi ve hafif silah simülatörlerinde bir model uygulamasının geliştirilmesi

Abstract

ÖZET Bu çalışmada Piyade Okul Komutanlığında bulunan (E birliği) piyade hafif silah nişancılık ve atış eğitim simülatörünün T.S.K. eğitim sistemine olan katkısı incelenmiştir. Simulator sisteminin kullanım oranı % 60 gerçek mühimmatla atış oranı % 40 olarak alınmıştır. Seçilen 100 deneğe ilk önce klasik eğitim sistemi uygulanmış, daha sonra aynı denekler simulator eğitiminden geçirilmiştir, iki farklı uygulamanın sonuçları karşılaştırılmıştır. Yapılan birinci uygulama neticesinde simulator kullanımı ile atış başarı oranındaki artış oranı % 8, ikinci uygulama neticesinde ise %11 olarak bulunmuştur. Sonuçlar mukayese edildiğinde simulator eğitimi almadan gerçek mühimmatla atış yapan personelin başarı oranının, simulator eğitimi gören personele oranla daha düşük olduğu belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara bakıldığında aradaki farklar istatistiksel açıdan da anlamlı bulunmuştur. Ayrıca Tuzla Piyade Okul Komutanlığfnda bulunan Hafif Silah Eğitim Simülatörü tanıtılmış ve benzer simülatörlerle karşılaştırılması yapılmıştır. Bu simülatörlerin zayıf ve üstün tarafları belirlenmiştir. Hafif silah simülatörünün sağlamış olduğu tasarruf bir tasarruf çalışmasıyla hesaplanmaya çalışılmıştır. Böylece değişik boyutlardaki birliklerin bir hafif silah simülatörünü envanterlerine soktukları zaman bu hafif silah simülatörlerinin kendilerini ne kadar sürede amorti edeceği yaklaşık olarak hesaplanmaya çalışılmıştır.

ABSTRACT In this study, the contribution of the small arms simulator to Turkish Armed Forces education system has been examined. The proportion of the simulator usage was 60%, and live ammunition was 40%. Initially, the 100 subjects were trained with the classical training methods, and then the same subjects were trained with the simulator system. The results of two applications were compared. In the first application, the proportion of the shooting success had increased 8%, in the second 11%. The consequence of the applications v showed that success ratio of the classical training method was lower than the success ratio of the simulator training. The difference between consequences of the applications was regarded as statistically significant. Moreover, the small arms simulator, of the Infantry School, was compared with the other simulator systems. At the end of the section, weak and strong sides of the simulator systems was determined. Retrenchment that this simulator system provides was tried to be calculated. When different size of troops got those small arms simulators to their inventory, it was tried to be calculated when these small arms simulators amortize themselves. Ill