Kara havacılık sınıfı teknisyen astsubay temel eğitiminin değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Organizasyonlar, sağlıklı bir biçimde örgütlenebilmek ve süreklilik kazanabilmek amacıyla, teknoloji alanında yaşanan hızlı gelişmeler neticesinde ortaya çıkan değişim-dönüşüm sürecine ayak uydurabilmek zorundadır. Bu gerçeğin farkında olan kurumlar, tüm güçleriyle sahip oldukları insan kaynağına yatırım yapmaktadır. Bu yatırımın temel dayanağı, bir kurumun gücünün çalışanlarının gücü ile orantılı olduğu düşüncesidir. Bu bilinç içerisinde günümüz örgütlerinin, çalışanlarında aradığı bilgi, beceri ve davranışları çalışanlarına kazandırmak amacıyla yapmış oldukları faaliyetlerin tümü eğitimdir. Günümüz koşullan eğitim faaliyetlerinin, en az maliyetle ve en kısa sürede eğitimin amaçlarına ulaşılacak biçimde yapılandırılmasını gerektirmektedir. Bu yolda atılacak ilk adım, eğitim faaliyetlerinin değerlendirilmesidir. Eğitim değerlendirme, örgütlerin sahip oldukları insan kaynağına, eğitim vasıtasıyla yaptıkları yatırımın ne oranda faydalı ve etkili olduğunun belirlenmesidir. Eğitim ihtiyacının çok fazla ve eğitim maliyetlerinin çok yüksek, dolayısıyla eğitim değerlendirmenin çok önemli olduğu alanlardan bir tanesi askerî havacılıktır. Askerî havacılık alanında ülkemizde mevcut önemli eğitim programlarından bir tanesi, Kara Kuvvetleri Komutanlığının uçuş teknisyeni ihtiyacını karşılamak amacıyla uygulanan, Kara Havacılık Sınıfı Teknisyen Astsubay Temel Eğitimidir. Bu çalışma, Kara Havacılık Sınıfı Teknisyen Astsubay Temel Eğitiminin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın genel çerçevesini, Alliger, Tannenbaum, Bennett, Traver ve Shotland (1997) tarafından geliştirilen, Kirkpatrick modeli üzerine inşa edilmiş, genişletilmiş sınıflandırma oluşturmaktadır. Eğitim programının ilk iki kriter düzeyinin (reaksiyon ve öğrenme) kullanılarak değerlendirilmesine ilave olarak, teknisyenlerin ve teknisyenlerin amiri pozisyonundaki bakım subayı ve bakım yöneticisi teknisyenlerin eğitimin iş ortamına aktarılmasına yönelik algıları ve teknisyenlerin iş tatmini ile örgütsel bağlılıkları ölçülmüştür. Araştırmada, 304 teknisyen ve 57 bakım subayı/yöneticisinden anket yöntemi ile toplanan veriler bir seri istatistiksel analizler ile değerlendirilmiştir.Sonuçlar, teknisyenlerin eğitimi orta düzeyde yeterli bulduklarını ve temel eğitimin beklentilerini karşıladığı düşüncesine orta düzeyde katıldıklarını göstermektedir. Teknisyenlerin temel eğitim sonunda uçak konusunda ulaştıkları bilgi ve beceri düzeyinin, iş ortamında uçak üzerinde çalışılmadığı takdirde yaklaşık 4 yıl sonra yarıya düştüğü görülmüştür. Eğitimin iş ortamına aktarılmasına yönelik olarak teknisyenlerin ve bakım subayı/yöneticilerinin algıları birbirine çok yakındır. Her iki grup da iş ortamının eğitimin transferini desteklediği düşüncesine orta düzeyde katılmaktadır. Teknisyenlerin iş tatminleri ve sürekli bağlılıkları orta düzeyin altındadır. Buna karşılık, teknisyenlerin duygusal bağlılıkları orta düzeyin üstündedir. Rütbe temelinde yapılan karşılaştırmalar sonucunda, orta rütbedeki teknisyenlerin, düşük ve yüksek rütbedeki teknisyenlere nazaran, eğitimin transferine yönelik algılarının daha olumsuz, iş tatmini ve örgütsel bağlılıklarının ise daha az olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, istatistiksel analizler ışığında, araştırmanın önemli bulguları ve Teknisyen Astsubay Temel Eğitiminin geliştirilmesine ve eğitimin iş ortamına aktarımının artırılmasına yönelik tespit ve öneriler sunulmuştur. Ayrıca, araştırmanın kuvvetli tarafları ve sınırlılıkları tartışılmış ve ileride yapılacak araştırmalar için bazı önerilerde bulunulmuştur.

ABSTRACT In order to function in a healthy fashion and maintain continuity, organizations should be able to keep up with the change-conversion process that has emerged as a result of rapid progresses in technology. Corporations, which are aware of this fact, are investing in their human resources with all their energy. The reason behind this investment is the idea that the power of an organization is measured with the power of its workforce. With this understanding, today's organizations engage in training activities to equip their employees with knowledge, skills and behaviors required by their current and future positions. Today's conditions require training activities to be structured in a way to minimize the cost and time. First step in this direction is the evaluation of training activities. Evaluation of training is the determination of the utility and effectiveness of the investment that organizations make in human resources by way of training. Military aviation is one of the fields in which the need for training is so obvious and training costs are so high, thus training evaluation is so vital. One of the critical training programs that exists in our country in the field of military aviation is the Army Aviation Technician NCO Base Training, that is carried out in order to support Armed Forces with aviation technician. This study has been conducted to evaluate the Army Aviation Technician NCO Base Training. The general framework of this evaluation study is an augmented taxonomy for training criteria, that is based on Kirkpatrick's model, developed by Alliger, Tannenbaum, Bennett, Traver and Shotland (1997). In addition to evaluating the training program by using the first two level criteria (reactions and learning), perceptions of the technicians, maintenance officers and maintenance manager technicians, as the supervisors of technicians, about the transfer of training were assessed. Furthermore, job satisfaction and organizational commitment of technicians were measured. The data were collected from 304 technicians and 57 maintenance officer/managers using questionnaires and analyzed using a series of statistical techniques. The results revealed that technicians viewed the training as moderately adequate, and they somewhat agreed with the idea that the base training met their IVexpectations. It was found that the knowledge and skill level about an aircraft that technicians had at the end of their training decreased to its half in approximately 4 years after training unless the technicians worked with that aircraft. Perceptions of the technicians and maintenance officer/managers about the transfer of training were very close to each other. Both groups moderately agreed with the idea that the job context supports the transfer of training. Job satisfaction and continuance commitment of the technicians were found to be below average. On the contrary, affective commitment of the technicians were higher than average. Rank-based comparisons revealed that technicians at middle ranks, had more negative perceptions concerning the transfer of training and lower levels of job satisfaction and organizational commitment than technicians at both lower and higher ranks. Finally, in the light of the statistical analyses, important findings of the study as well as some suggestions for improving the Technician NCO Base Training and enhancing the transfer of training are presented. Furthermore, strengths and limitations of the study are discussed and some recommendations for future studies are made.