The nuclear non-proliferation regime after the cold war: The role of `nuclear` South Asia in the regime

Abstract

Nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejimi, silahların kontrolüne ilişkin en başarılı rejimlerden birini oluşturmasına karşın; Hindistan ve Pakistan arasında devam etmekte olan çatışma ortamı ile birlikte bu iki devletin artan nükleer silah kapasiteleri, nükleer savaş ihtimali, nükleer terrörizm tehdidi nedenleriyle `nükleer` Güney Asya, nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejimine büyük zarar vermiştir. Buna ek olarak, `nükleer` Güney Asya rejimin etkinliğinin sorgulanmasına neden olmuş ve rejimin güçlendirilmesine ilişkin hayati ihtiyacın altını bir kez daha çizmiştir. Bu kapsamda çalışmanın temel argümanı, `nükleer` Güney Asya'nın nükleer silahlanmanın merkezini ve nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejiminin zayıf noktasını oluşturduğu; bu bağlamda, Hindistan ve Pakistan'ın rejime katılımının sağlanmasının ve bölgede silahların kotrolüne ilişkin adımların atılmasının rejimin devamı ve güçlendirilmesi açısından hayati öneme sahip olduğudur. Bu kapsamda çalışma, nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejiminin dinamikleri, Güney Asya'nın nükleer silahlanma süreci, `nükleer` Güney Asya'nın rejime etkisi ve rejimdeki rolünün analizi üzerine odaklanmıştır. Bu bağlamda rejimin dinamikleri- oluşumu, çalışması, devamı ve güçlendirilmesi- neorealist, güç-odaklı, ve neoliberal, çıkar-odaklı, yaklaşımlar ile ortaya konulmuştur. Yapılan çalışmada rejimin, uluslararası sistemdeki büyük güçlerin çıkarları ve güvenlikle ilgili öncelikleri doğrultusunda oluştuğu ve devam ettiği; bu bağlamda nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejiminin sürdürülmesinde uluslararası sistemdeki büyük güçlerin çıkarları ve önceliklerinin belirleyici olduğu değerlendirilmiştir. Buna ek olarak, Amerika Birleşik Devletleri (ABD)'nin ve Çin'in Güney Asya'nın nükleer silahlanma dinamiklerinde kritik role sahip olduğu görülmüştür. Bu çerçevede çalışmada, rejimi güçlendirmek için, bölgede nükleer istikrarı sağlarken, Hindistan ve Pakistan'ın nükleer silahların yayılmasının önlenmesi rejimine dahil edilmesine yönelik olarak ABD'nin liderliğinde, diğer büyük güçlerin desteğiyle, gerçekleştirilecek bölgeye-özel küresel ve bölgesel ölçekli çözümler ortaya konulmuştur.

Despite, the nuclear non-proliferation regime is widely recognized as one of the most successful arms-control regimes ever, nuclearization of South Asia made a formidable impact on the nuclear non-proliferation regime due to continued expansion of the nuclear weapons capabilities of India and Pakistan, coupled with ongoing conflict between them, nuclear terrorism threat, probable accidental nuclear war and limited progress in nuclear confidence building measures in the region. `Nuclear` South Asia moreover raised a convincing argument in questioning effectiveness of the regime and underlined the urgent need for strengthening the regime. This study, contends that `nuclear` South Asia could be seen as the epicenters of nuclear proliferation and loophole of the regime today, and engagement of nuclearized India and Pakistan to the regime and pursuit of nuclear arms control initiatives in the region is urgent and vital for persistence and strengthening of the regime. In this context, the study focused on the dynamics of the nuclear non-proliferation regime, nuclearization process of South Asia, impact and role of the `Nuclear` South Asia in the regime after the Cold War. In this regard, neorealism, as a power-based approach, and neoliberalism, as an interest-based approach, are used to examine the dynamics- formation, functioning, persistence and strengthening- of the nuclear non-proliferation regime. It is seen that self-interest and security preferences of the major powers are most critical in regime formation, persistence and functioning of the regime. Throughout the research, it was concluded that the nuclear non-proliferation regime persists and functions in accords with the vital interests of major powers of the international system. It is also seen that policies of extra-regional major powers, mainly the United States and also China, towards the South Asia have been critical in nuclear proliferation dynamics of the region. Within this frame, the study suggested policy options in global and regional scale, with leadership of the United States and with involvement of other major powers, for engagement of both nuclear South Asian states in order to strengthen the regime while establishing nuclear stability in the region.