Öğretim etkinlikleri modeli'nin piyano eğitimi sürecine etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırma öğretim etkinlikleri modeline uyarlanmış temel piyano eğitimi dersinin öğrencilerin piyanodaki temel teknik davranışlarına ve temel piyano dersine karşı olan tutumlarına etkisini incelemeyi amaçlamaktadır. Modelin uyarlanma ihtiyacı Türkiye'deki tüm güzel sanatlar fakültelerinin ders içeriklerinde herhangi bir öğretim modelinin yer almıyor olmasından ortaya çıkmıştır. Araştırmada yöntem olarak karma model, desen olarak ise ön test son test tek gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan piyano değerlendirme ölçeği ile Bahar Güdek ve Enver Tufan tarafından hazırlanan piyano dersi tutum ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sahne Sanatları Bölümü Müzik Ana Sanat Dalı Temel Piyano 3 dersini alan 10, 2. Sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. 10 öğrenci deney grubuna oranlı eleman örnekleme ile rastgele olarak seçilmişlerdir. Araştırma için temel piyano dersinde kazanılacak tüm teknik davranışları içeren dört adet piyano eseri seçilmiş, bu eserler 3 ayrı uzmana gönderilerek teknik düzey yönünden eşitlikleri teyit edilmiştir. Araştırmaya başlamadan önce ise Öğretim Etkinlikleri Modelindeki dokuz ders basamağı temel alınarak 8 haftalık örnek bir ders işleniş yöntemi, piyano eğitimine uyarlanarak tasarlanmıştır. Deneysel süreç öncesinde daha önce seçilmiş olan bir piyano parçası öğrencilere verilmiş ve bu parçayı 1 hafta boyunca kendi kendilerine çalışmaları istenmiştir. Bir hafta sonra öğrencilerin performansları kamera ile kayıt altına alınmış ayrıca öğrencilere tutum ölçeği uygulanmıştır. Bu kayıt ve tutum ölçeğinden elde edilen veriler araştırmanın ön test verilerini oluşturmaktadır. Sonraki süreçte 8 hafta boyunca haftada 1 defa olacak şekilde tasarlanan öğretim modeli uygulanarak öğrenciler ile ders yapılmıştır. Deneysel süreç sonunda başka bir piyano eseri öğrencilere verilmiş ve bu parçayı 1 hafta boyunca kendi kendilerine çalışmalar istenmiştir. 1 hafta sonunda öğrenci performansları kamera ile kayıt altına alınarak tekrar tutum ölçeği uygulanmıştır. Bu veriler ise araştırmanın son test verilerini oluşturmaktadır. Deneysel süreçte elde edilen veriler SPSS yazılımı aracılığı ile analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre Gagne'nin öğretim etkinlikleri modeli temel alınarak tasarlanmış temel piyano dersi işleniş yönteminin öğrencilerin temel piyano dersindeki teknik davranışlarını geliştirmede son test lehine anlamlı düzeyde farklılık ortaya koyduğu, öğrencilerin derse karşı tutumlarında ise derse verdikleri değer bakımından anlamlı bir fark yaratmazken öğrencilerin derse karşı olan hoşnutluğunu arttırdığı tespit edilmiştir. Ortaya çıkan bulgular ve ilgili araştırmalar ile yapılan tartışmalar sonucunda elde edilen bilgiler ışığında literatürle büyük ölçüde tutarlılık gösteren Öğretim Etkinlikleri Modeline uyarlanmış piyano eğitiminin sürdürülebilir, kapsamlı, anlaşılır, öğrenci odaklı, öğretim etkinliklerinin uygulanmasını şansa bırakmayan, organize bir eğitim metodu olduğu tespit edilmiştir. Modelin birbiriyle bağlantılı öğrenmeler sayesinde ideal gelişim için rehber olma niteliği sağlayarak Temel Piyano eğitimi ders sürecinde standartlaşma sağlayabilecek, aynı zamanda öğrencilerin derse karşı olan hoşnutluğunu ve bu yolla öğrencilerin derse karşı olan ilgisi ile akademik başarısını arttırabilecek bir öğretim yöntemi olduğu yorumu yapılabilir.

This research aims at the effect of the basic piano education lesson adapted to the conditions of learning model on the students basic technical behaviors in piano and their attitudes towards the basic piano lesson. The need to adapt the model arose from the fact that no teaching model is included in the course contents of all fine arts faculties in Turkey. In the research, the mixed model was used as the method, and the pretest-posttest single-group semi experimental design was used as the design. The piano rating scale prepared by the researcher and the piano attitude scale prepared by Bahar Güdek and Enver Tufan were used as data collection tools. The study group of the research consists of 10 2nd grade students who are studying the Basic Piano course 3 of the Department of Performing Arts, Faculty of Fine Arts, Nevsehir Hacı Bektas Veli University. 10 students were randomly selected to the experimental group by proportional sampling. For the research, four piano pieces, including all the technical behaviors to be gained in the basic piano lesson, were selected and their equality in terms of technical level was confirmed by sending them to 3 different experts. Before starting the research, the 8-week sample lesson teaching method was designed by adapting it to piano education, based on the nine events in the conditions of learning model. Before the experimental process, a previously selected piano piece was given to the students and they were asked to study this piece by themselves for 1 week. After a week, the performances of the students were recorded with a camera and an attitude scale was applied to the students. The data obtained from the video recording and attitude scale constitute the pre-test data of the research. In the ongoing process, the lesson was held with the students by applying the teaching model designed to be once a week for 8 weeks. At the end of the experimental process, another piano piece was given to the students and they were asked to practice this piece on their own for 1 week. At the end of 1 week, student performances were recorded with a camera and the attitude scale was applied again, and these data constitute the post-test data of the research. The data obtained in the experimental process were analyzed by SPSS software. According to the results of the research, it was determined that the basic piano lesson teaching method, which was designed based on Gagne's conditions of learning model, made a significant difference in improving the technical behaviors of the students in the basic piano lesson. It was determined that the designed piano education method did not change the value given to the lesson by the students, on the contrary, it increased the satisfaction of the students towards the lesson. In the light of the findings of this research and the information obtained from the discussions with the relevant researches showing that the piano education process adapted to the conditions of learning model is a sustainable, comprehensive, understandable, student-oriented, organized education method that does not leave the application of teaching activities to chance. This result is in good agreement with the literature. It can be interpreted that the conditions of learning model provides standardization in basic piano education, is a guide for ideal development, and is a teaching method that increases students satisfaction with the lesson and their academic success.