Rusya Federasyonunun yeni tehdit algılamalarına yönelik hibrit savaş uygulamaları

Abstract

Rusya Federasyonu, 2008 yılında Gürcistan ve 2014-2015 yılında Ukrayna ile kriz yaşamış, ABD'li ve Batılı analistler Moskova'nın stratejisini tanımlamak için hibrit savaş terimini kullanmaya başlamışlardır. Rusya'nın hibrit savaş yaklaşımı 2008 Rus-Gürcü Savaşı'nda filizlenmiş ve Ukrayna savaşı ile bu yaklaşım geliştirilmiştir. Bu tez, hibrit savaşa ilişkin farklı bakış açıları ile hibrit savaşın pratikte nasıl etiketlendiği arasında bir köprü kuracak olan ve hibrit savaşı çevreleyen bilgi boşluğunu doldurmaya çalışmaktadır. Çalışma, hibrit savaş teriminin geçerliliğini tartışmakta ve Rus güvenlik yapılanmasındaki etkisini gösteren doktrinler çerçevesinde hibrit savaşın Rus dış politikasına tesirini analiz etmek için, Gürcistan ve Ukrayna'da gerçekleşen hibrit savaşın özelliklerini yansıtan iki vaka çalışmasını incelemektedir. Her iki vaka çalışması da hibrit savaş unsurlarına sahiptir ve karmaşık askeri operasyonları içermektedir. Rusya'nın Gürcistan ile Ukrayna'da uyguladığı hibrit savaş, sınırlı bir savaş dönemi için güçlü bir araçtır ve modern Rus savaş yöntemini göstermektedir.Bu araştırmada, Rusya Federasyonu'nun hibrit savaş yöntemi kullanarak uyguladığı stratejiler doğrultusunda `savaş nasıl kazanılır` ve `ne kazanılır` sorularına cevap aranmaktadır. `Ne kazanılır` ın genel ilkeleri, hibrit savaşla ilgili bir savaş teorisi geliştirmek için ölçüt olarak kullanılmıştır. Bu teori Rusya Federasyonu'nun, hibrit bir savaşta stratejik siyasi hedeflere ulaşmak için ulusal gücün kullanılıp kullanılmayacağını, kullanılacaksa nasıl kullanılacağını ve bu durumda askeri çatışmanın olası sonuçlarının neler olabileceğini belirlemesinde yardımcı olmaktadır. Anahtar Kelimler: Hibrit Savaş, Gürcistan, Ukrayna, Rusya, Gerasimov Doktrini.

The Russian Federation experienced crises with Georgia in 2008 and Ukraine in 2014-2015, and US and Western analysts began to use the term hybrid warfare to describe Moscow's strategy. Analysts and policy makers have interpreted Russia's approach to the crisis in Georgia and Ukraine as a new and unique type of war. This thesis attempts to fill the knowledge gap surrounding hybrid warfare, which will bridge the gap between different perspectives on hybrid warfare and how hybrid warfare is labeled in practice. The study discusses the validity of the term hybrid warfare and examines two case studies reflecting the characteristics of hybrid warfare in Georgia and Ukraine in order to analyze the impact of hybrid warfare on Russian foreign policy within the framework of the doctrines that have had an impact on the Russian security establishment. Both case studies have hybrid warfare elements and involve complex military operations. Russia's hybrid warfare with Georgia and Ukraine is a powerful tool for a limited period of warfare and illustrates the modern Russian method of warfare.In this research, answers are sought to the questions of `how to win the war` and `what to win` in line with the strategies implemented by the Russian Federation using the hybrid war method. The general principles of `what to gain` were used as benchmarks to develop a theory of warfare on hybrid warfare. This theory will help the Russian Federation determine whether and how national power will be used to achieve strategic political objectives in a hybrid war, and what the possible consequences of military conflict might be in this case.Keywords: Hybrid Warfare, Georgia, Ukraine, Russia, Gerasimov Doctrine.