1768-1774 Osmanlı-Rus Harbi'nde Navarin Kalesi

Abstract

Osmanlılar tarafından kesin olarak 1501'de fethedilen Navarin, Mora Yarımadası'nın vehatta tüm Doğu Akdeniz'in stratejik önemi haiz yerlerinden biri idi. Osmanlı idaresindeve askerî organizasyonu içinde sürekli bir gelişme gösterecek olan bölgeye, sahip olduğulimanın da güvenliğini sağlamak amacıyla modern tarzda (trace italienne) yeni bir kale(Anavarin-i cedid) inşa edildi. Söz konusu kale, II. Viyana Kuşatması sonrası başlayanOsmanlı-Kutsal İttifak Savaşları sürecinde 1686'da Venedikliler tarafından elegeçirilmişse de 1715'te Mora üzerine düzenlenen sefer neticesinde tekrar fethedilmiş veonarımı için çalışma başlatılmıştır. İlerleyen yıllarda özellikle XVIII. yüzyılın ikinciyarısı itibarıyla artan Rus tehdidi, 1768 yılında yerini savaşa bırakmış ve Osmanlı ileRusya arasındaki harp hali aralıklı bir şekilde Temmuz 1774'te imzalanan KüçükKaynarca Antlaşması'na değin yaklaşık altı yıl devam etmiştir. Bununla birlikteOsmanlıların ağır yenilgisiyle sonuçlanan bu savaşın cephelerinden birisi de MoraYarımadası olmuştu. 1770 yılında Rusların tahrikiyle yarımadada bir Rum isyanı patlakvermiş ve kısa sürede büyümüştü. Bu esnada kuşatılan Navarin, bir müddet Rus işgalialtında kalmışsa da kale yeniden ele geçirilmiş ve isyanın dönüm noktasını teşkil eden buolaydan kısa bir süre sonra da ayaklanma tamamen bastırılmıştır. Ancak yine de teyakkuzhali savaş boyunca devam etmiş ve zapt edilmesi sonrası kalenin onarımı için hareketegeçildiği gibi garnizonun mevcudu arttırılarak iaşesine gayret edilmiştir. Nihayetindeçalışmamızın ana konusu, 1768-1774 yılları arasında gerçekleşen Osmanlı-Rus savaşındaNavarin Kalesi'nin ne şekilde tahkim ve teçhiz edildiğini irdelemek olmuştur.Anahtar SözcüklerNavarin Kalesi, Osmanlı, Rus, Mora, Tamir, Nefer

Conquered definitively by the Ottomans in 1501, Navarino was one of the strategicallyimportant places of the Peloponnese and even the entire Eastern Mediterranean. A newfortress (Anavarin-i cedid) was built in a modern style (trace italienne) in order to ensurethe security of the port it owned in the region, which would show a continuousdevelopment in the Ottoman administration and military organization. The fortress inquestion, although it was captured by the Venetians in 1686 during the Ottoman-HolyAlliance Wars that started after the Siege of Vienna II, it was conquered again as a resultof the expedition over the Morea in 1715 and work was started for its repair. In thefollowing years increasing Russian threat, especially as of the second half of the XVIII.century, turned into a war in 1768 and the state of war between Ottoman-Russia continuedintermittently for about six years until the Küçük Kaynarca Treaty was signed in July1774. In addition to this, one of the fronts of this war, which resulted in the heavy defeatof the Ottomans, was the Peloponnese Peninsula. In 1770, a Greek revolt broke out in thepeninsula with the provocation of the Russians and it grew in a short time. Meanwhile,Navarino, which was besieged and occupied by the Russsians, but the fortress wasrecaptured and the uprising was completely suppressed shortly after this event, whichconstituted the turning point of the rebellion. However, the readiness continued in the warand after the seizure, action was taken for the repair of the fortress, as well as the size ofthe garrison was increased and efforts were made to supply it. Ultimately, the mainsubject of our study was to examine how the Navarino Fortress was fortified and equippedduring the Ottoman-Russian war between 1768-1774.KeywordsNavarino Fortress, Ottoman, Russian, Morea, Repair, Troops