Gruplarla sosyal hizmet uygulaması ile şiddet gören kadınların güçlendirilmesi

Abstract

Pek çok müracaatçı grubu ile gerçekleştirilen gruplarla sosyal hizmet uygulaması şiddet gören kadınların güçlendirilmesi açısından da önemli bir yere sahiptir. Ankara ilinde iki Kadın Sığınma Evi (KSE)'nde yapılan bu araştırmada da gruplarla sosyal hizmet uygulaması ile şiddet gören güçlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmada niteliksel ve niceliksel araştırma tekniklerinin birlikle yer aldığı karma yönteme başvurulmuştur. Öncelikli olarak iki KSE' de kalan 32 kadın ile yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme (DG) yapılmıştır. DG'lerin tematik ve betimsel analizi sonrasında kadınların şiddet deneyimlerine ilişkin dokuz tematik alan belirlenmiştir. Bunlar şiddet yaşantısı, şiddete maruz kalma nedenleri, şiddet ortamında kalma nedenleri, şiddetle baş etme yolları, şiddetin etkileri, güçlü yanlar, KSE ile ilgili görüşler, KSE sonrası planlar ve şiddetle mücadele önerileridir. Daha sonra iki KSE' den birinde kalan 11 kadın ile içeriği ve süresi DG' lerden elde edilen bulgular ve kadınların çalışmak istedikleri konular baz alınarak 13 hafta süren eklektik grup çalışması (GÇ) yapılmıştır. GÇ' nin gelişimi ve etkinliğine dair bulgular süreçte yapılan gözlemler ve çalışma sonunda verilen Grup Çalışması Değerlendirme Formu (GÇDF) ile ortaya konulmuştur. Ayrıca GÇ'nin nicel açıdan etkinliğinin değerlendirilmesi için grup çalışması öncesi ve sonrası iki KSE' de kalan kadınlara Kontrol Odağı Ölçeği (KOÖ) ve Yetişkinler İçin Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği (YPDÖ) GÇ öncesi ve sonrası verilmiştir. Yapılan grup içi ve gruplar arası karşılaştırmalarda toplam KOÖ ve YPDÖ ile alt ölçeklerde ön test ve son test puanları arasında anlamlı düzeyde fark bulunamamıştır. Araştırmanın bütün aşamalarında elde edilen nitel, gözlemsel ve nicel bulgular ayrı ayrı ve birleştirilerek tartışılmış, daha sonra yapılacak araştırmalara ilişkin önerilerde bulunulmuştur.

Social work practice with groups carried out with many client groups also has an important place in terms of empowering women exposed to violence. This research, carried out in two women's shelters (MS) in Ankara, was aimed to empower women exposed to violence through social work practice with groups. In the research, a mixed-method combining qualitative and quantitative research techniques was used. Primarily, semi-structured in-depth interviews (DI) were conducted with 32 women staying in two MS. After a thematic and descriptive analysis of DI, nine themes related to women's experiences of violence were identified. These were experiences of violence, causes of exposure to violence, reasons for staying in a violent environment, ways of coping with violence, effects of violence, strengths, views on MS, plans after MS, and suggestions for combating violence. Then, 13 weeks of eclectic group work (GW) was conducted with 11 women who stayed in one of the MS. The findings obtained from the DI and the subjects the women wanted to work on were used for defining the content and duration of GW. The findings regarding the GW development and the GW's effectiveness were revealed by the observations made in the process and the Group Work Evaluation Form (GWEF) given at the end of GW. In addition, in order to evaluate the quantitative effectiveness of GW, the Locus of Control Scale (LCS) and Resilience Scale for Adults (RSA) were given to the women staying in two MSs before and after GW. No significant difference was found between pre-test and post-test scores of the total LCS and RSA and sub-scales in the in-group and between-group comparisons. Qualitative, observational, and quantitative findings obtained at all stages of the research were discussed separately and in combination, and suggestions were made for further research.