Uzay hukukunda milli iktisaba konu olmama ilkesinin yeniden değerlendirilmesi

Abstract

Milli iktisaba konu olmama ilkesi, uzay hukukunun yaklaşık 60 yıllık geçmişinin bütününe eşlik etmiş bir ilke olarak karşımıza çıkmaktadır. Hiçbir devletin uzayda herhangi bir egemenlik iddiasında bulunamayacağına hükmeden bu ilke, uzay hukukunun tüm gelişim sürecine tanıklık etmiştir. Bu sürecin milli iktisaba konu olmama ilkesi üzerindeki etkisi ve ilkenin mevcudiyette kabul edilen yorumunun uzay teknolojilerinin gelecek planlarına hazırlıklı olup olmadığı hususu ise çalışmamızın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmamızda öncelikle tarihsel gelişimi içerisinde milli iktisaba konu olmama ilkesi tüm yönleriyle ve diğer ilkelerle ilişkisiyle birlikte ele alınacaktır. Sonrasında ise planlanmakta olan uzaya yerleşim projelerinin milli iktisaba konu olmama ilkesini nasıl etkileyeceği ve bu projelerin gerçekleştirilmesi için uzay hukukunda bir değişimin gerekip gerekmeyeceği değerlendirilecektir.

The non-appropriation principle is a principle that has been in effect ever since the beginning of space law around 60 years ago. This principle which rules that no state can appropriate land in space has also wholly experienced the development of space law. In this thesis we will look at how this phase has affected the non-appropriation principle and whether this principle's current interpretation is enough for the future plans of space technologies. We will first be looking at every aspect of the non-appropriation principle along with its historical development and its relations with the other principles. After that, we will be looking into how the planned space settlement projects will affect the non-appropriation principle and whether a change will be needed in space law to be able to carry them out.