Orhan Koçak'ın eleştirisinde etkilenme endişesi

Abstract

Bu çalışmada şairin selefine karşı kendisini yaratma girişimine ilişkin bir şiir teorisi geliştirmiş Harold Bloom'un Etkilenme Endişesi adlı kavramını kendisine rehber edinmiş Orhan Koçak'ın Bahisleri Yükseltmek - Turgut Uyar Şiirinde Kendini Yaratma Deneyimi adlı eleştirisi tartışılmaktadır. Söz konusu tartışmanın dayanaklarının tespiti için çalışmada öncelikle, Orhan Koçak'ın eleştirisine rehberlik eden Harold Bloom'un güçlü bir gelenekte şairin selefine karşı yaşadığı endişeyi nasıl sorunsallaştırdığı ele alınmakta, şiir teorisinin bir gelenek inşası olabilme bağlamı irdelenmekte ve eleştirinin eleştiriye ve şiire karşı yaşadığı Etkilenme Endişesi sorguya açılmaktadır. Edebiyatımızın yaşadığı model kaymasından dolayı güçten düşmüş bir gelenekte Orhan Koçak'ın eleştirisinde Turgut Uyar'ın yaşadığı şiir/özne özdeşliği ve de Turgut Uyar'ın selefin yoksunluğunda endişeyi kendisine karşı sürekli icat etme gereksinimi sorunsallaştırılmıştır. Orhan Koçak'ın eleştirisi, eleştirmenin kendi araçları ve kavram dizgesinin bağlama ilişkin zamansal sapmalarıyla Harold Bloom'un teorisiyle birlikte tartışmaya açılmakta ve çözümlenmektedir. Koçak'ın kendi kavram dizgesine ve Turgut Uyar şiirine karşı eleştiride kendisini ve Turgut Uyar'ı yaratma deneyimi de bu tartışmada irdelenmektedir. Çalışmada Koçak'ın Bloom'un altı revizyon kategorisini üç çevrime indirgediği, gelenek bağlamının zayıf olduğunu öne süren eleştirmenin bu bağlamda Bloom'un teorisini daha etkin bir metoda dönüştürdüğü ve Uyar'ın şiirine özgün bakışlar geliştirdiği görülmektedir.

In this study, critique of Orhan Koçak, who developed a poetry theory about the poet's attempt to create himself against his predecessor by using the Harold Bloom's concept of the anxiety of influence, Bahisleri Yükseltmek- Turgut Uyar Şiirinde Kendini Yaratma Deneyimi is discussed. In order to determine the basis of the relevant discussion, Harold Bloom's conceptualization of the poet's anxiety against his predecessor in a strong tradition, the offerings of poetry theory in the context of tradition building, and the anxiety of influence of critique against critique and poetry is questioned. In a tradition that has weakened due to the model shift in our literature, Turgut Uyar's poetry/subject identification and the need reinvention anxiety against himself in the absence of predecessor is problematized. Within the scope of this study, Orhan Koçak's critique is opened to discussion with the critic's own tools and contextual-temporal clinamen in the concept map. Furthermore, Koçak's experience of creating himself and creating Turgut Uyar in his concept map and his critique against Turgut Uyar's poetry is also scrutinized. In the study, it is seen that Koçak, who anticipates the context of tradition is weak, transformed Bloom's theory into a more effective method by reducing his six revision categories to three cycles and developed unique perspectives on Uyar's poetry.