Alacaklının temerrüdü

Abstract

6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu m. 106 ila 110'da (OR Art. 91-95) düzenlenen alacaklının temerrüdü, ifası hâlâ mümkün, sözleşme ve yasal düzenlemelere uygun olarak sunulan edimin alacaklı tarafından haklı bir neden olmaksızın kabul edilmemesi veya edimin ifası bakımından gerekli olan diğer katılım fiillerinin alacaklı tarafından yerine getirilmemesi halinde ortaya çıkan hukuki kurumdur. Dolayısıyla alacaklının temerrüdü, ancak alacaklının katılımının zorunlu olduğu edimler bakımından söz konusudur. Eş anlamlı olmak üzere `kabul temerrüdü` kavramı da kullanılan alacaklının temerrüdü kurumunun şartları ile bazı sonuçlarına TBK'daki düzenlemeden ulaşılmakla birlikte, kurumun TBK'da ayrıntılı olarak düzenlenmediğini söylemek yanlış olmayacaktır. Bu sebeple, alacaklının temerrüdüne ilişkin açık olmayan ve tartışmalı hususlar söz konusudur. Buna karşın Alman hukukunda ise kurum yasal düzenlemelerde oldukça ayrıntılı olarak ele alınmış ve büyük ölçüde bu tartışmaların önüne geçilmiştir. Çalışmamızın amacı, alacaklının temerrüdü kurumunun her açıdan ayrıntılı şekilde ortaya koyulmasıdır. Bu çerçevede, konuya ilişkin açık ve ayrıntılı yasal düzenlemeleri içermesi ve böylece Türk hukuku bakımından yol gösterici olacağı düşüncesiyle Alman hukukundaki düzenlemeler de yeri geldikçe göz önünde bulundurulmuştur. Bu şekilde, Türk-İsviçre hukuku bakımından alacaklının temerrüdü kurumunun bir bütün olarak ve özellikle önemli noktalarda Alman hukuku ile karşılaştırmalı şekilde ele alınmasına gayret gösterilmiştir.

Default of creditor, which is regulated in the Turkish Code of Obligations Act. No. 6098 (TCO) art.106 to 110 (OR Art. 91-95), is the legal institution that emerges when act is still possible and presented in accordance with the contract and legal regulations is not accepted by the creditor or other participation acts necessary for the performance of the act are not fulfilled by the creditor without a valid reason. Therefore, the creditor's default is only in question in terms of acts in which the creditor's participation is obligatory. It would not be wrong to say that although the terms and some results of the institution of creditor's default, which is used synonymously with the concept of `default of acceptance`, are obtained from the regulation in the TCO, the institution is not regulated in detail in the TCO. For this reason, there are unclear and controversial issues regarding the default of the creditor. On the other hand, in German law, the institution has been dealt with in great detail in legal regulations and these controversies have largely been avoided.The aim of our study is to reveal the creditor's default in detail in every aspect. In this context, the regulations in German law have been taken into consideration when necessary, considering that they contain clear and detailed legal regulations on the subject and thus will be guiding in terms of Turkish law. In this way, an effort has been made to deal with the institution of default of the creditor as a whole in terms of Turkish-Swiss law, and especially in comparison with German law at important points.