Avrupa birliği standartları çerçevesinde Türkiye`de veteriner hekimliği öğretimi üzerine bir araştırma

Abstract

Yükseköğretimde akreditasyon, bir yüksek öğretim kurumunun ya da yükseköğretimkurumunun herhangi bir programının ulusal/uluslararası düzeyde belirli performansstandartlarını taşıdığını ortaya koymayı ve bu doğrultuda yükseköğretime taleptebulunanların ve kamuoyunun güvenini kazanmayı amaçlayan bir sistemdir.Dünya'da veteriner hekimliği alanında akreditasyon uygulamaları ilk kez 1946 yılındaAVMA tarafından başlatılmıştır. Avrupa'daki veteriner okullarının resmiakreditasyon otoritesi olan EAEVE ise 1988 yılında kurulmuştur. Türkiye'de veterinerhekimliğinde akreditasyon çalışmalarının referans mercii Avrupa'dır.Tez verileri, Türkiye'den EAEVE'ye üye olmuş ve akreditasyon sürecinibaşlatmış 14 veteriner fakültesinden bilgilendirme formları aracılığıyla toplanmış veEAEVE'nin 2012 yılı Budapeşte Genel Kuruluna ait dokümanın eğitim-öğretimle ilgiliseçili kriterleri ve parametreleri çerçevesinde değerlendirilerek genel bir tabloortaya konmaya çalışılmıştır. Buna göre, tez verilerinin toplandığı dönemde eğitimöğretimetkinliklerini sürdüren 20 veteriner fakültesinden EAEVE'ye üye olan14'ünün akreditasyon sürecini başlattığı, 9'unun ziyaret geçirdiği ve yalnızca 4'ünün1. Basamak değerlendirmeyi geçerek `approval` statüsü sağlayabildiğibelirlenmiştir. Ancak bu dört fakülte de dahil olmak üzere Türkiye'de ABstandartlarına tam anlamıyla karşılayan `akredite` bir veteriner fakültesi halenmevcut değildir. Başka bir deyişle, Türkiye'de akreditasyon sürecine adım atan veAvrupa çapında eğitim-öğretim verdiğinin onaylanmasını isteyen veterinerfakülteleri; akademik-idari personel ve öğrenci sayıları, fakültelere muayene, teşhis,tedavi için ve nekropsi için getirilen ve aynı zamanda eğitim-öğretimde kullanılanhayvan sayıları ve müfredat ile ilgili olarak EAEVE tarafından öngörülen kriter veparametreleri tam olarak sağlayamamaktadır.Büyük tablonun eğitim-öğretimle ilgili özel bir bölümünü içeren bu durumun,Türkiye'deki üniversiter sistemden ve veteriner hekimliği eğitim-öğretimi ile ilgiliyapılanma ve mezuniyet öncesi ve sonrası işleyişten kaynaklandığı düşünülmektedir.Ancak bu tablo, daha geniş kapsamlı ve detaylı çalışmalarla tamamlanabilecek vebütüncül çözüm önerileri de tam bir durum tespitinden sonra sunulabilecektir.

The accreditation process of higher education is a system, which aims atdemonstrating the fulfilment of certain national/international performancestandards by either an institution of higher education or any programme of aninstitution of higher education, and which thereby, seeks to earn the confidence ofboth higher education applicants and the general public. Accreditation was firstintroduced into the veterinary medical field in 1946 by AVMA. The officialaccreditation authority for veterinary education establishments within Europe,EAEVE, was founded in 1988. In Turkey, the accreditation of veterinary education iscarried out in alignment with Europe and EAEVE is the reference body.In this thesis, data was collected by means of information forms from 14Faculties of Veterinary Medicine, which were member to the EAEVE and hadinitiated their accreditation process. This data was assessed in view of the `criteriafor determining approval` laid down in the `Manual of Standard OperatingProcedures` amended at the EAEVE General Assembly held in Budapest in 2012.Accordingly, it was determined that among 20 Faculties of Veterinary Medicinecontinuing with their educational activities, 14 of which were member to theEAEVE, had initiated their accreditation process. Of these 14 Faculties, 9 hadundergone an evaluation visit, and only 4 had passed the first step of evaluation andbeen approved. However, an accredited Faculty of Veterinary Medicine, which fullymeets EU standards, still does not exist in Turkey, despite these four approvedFaculties. In other words, the existing Faculties of Veterinary Medicine in Turkey,which have applied for accreditation to obtain approval for their education fulfillingEU standards, currently do not fully meet the criteria laid down by EAEVE for thenumber of academic and administrative staff and students, the number of animalsreferred to Faculties for clinical examination, diagnosis, treatment or necropsy, thenumber of animals used for educational purposes, and curriculum. This situation,which reflects only part of the big picture specifically related to education, isconsidered to have its roots in the higher education system, organisation ofveterinary education, and the graduate and undergraduate operations prevailing inTurkey. Thus, the big picture in its entirety, can be observed after the conduct ofmore extensive and detailed research, and integrated solutions can be offered onlyafter a full assessment of the situation.