Eski Türk mitolojisinde yön-zaman ve tabiat olaylarının yeri ve önemi

Abstract

İslamiyet'ten önceki Türkler Gök Tanrı dinine inanıyorlardı. Bozkırda yaşayan Türklerin asıl dini olarak kabul edilen Gök Tanrı Dini Türklerin hayatının her safhasında etkili olmuştur. Bu din doğrultusunda tanrının gök yüzünde olduğu var sayılarak gök yüzü ile alakalı her şey kutsal kabul edilmiştir. Özellikle gök yüzünde bulunan güneş, ay, ve kutup yıldızı kutlu sayılmıştır. Bu gök cisimleri hem devlet yönetiminde tanrı-devlet ilişkisi açısından önemliyken hemde yön ve zaman belirlemede etkili olmuştur. Ayrıca destan ve efsanelerde mitolojik unsur olarak da yerlerini almışlardır.

Before Islam, the Turks believed in the God of God religion. Gok God, which is accepted as the main religion of the Turks living in the steppe, has been effective in every stage of the life of the Turks. In line with this religion, it is assumed that God is on the sky, and everything related to the sky is considered sacred. Especially the sun, moon, and polar star on the sky are considered happy. While these celestial bodies are important in terms of the god-state relationship in the state administration, they have also been effective in determining direction and time. They also took their place as mythological elements in epics and legends.