Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yazma becerisinin temel ve orta seviyelerde hedef dil bağlamında karşılaştırılması

Abstract

Yabancı dil öğretimi dört temel dil becerisi üzerine şekillenir. Bu temel beceriler okuma, yazma, konuşma ve dinlemedir. Bu temel beceriler de anlama ve anlatma becerisi olarak iki gruba ayrılmaktadır. Anlama becerileri olan okuma ve dinleme konuşan birini ya da yazılı bir metni anlamak ve yorumlamakla ilgilidir. Başkasına ait duygu ve düşüncelerin okunarak ya da dinlenerek anlaşılmaya çalışılmasına yönelik çalışmalar anlama becerilerinin temelini teşkil eder. Anlatım becerileri olan yazma ve konuşma ise kişinin kendine ait duygu ve düşüncelerini sözlü ya da yazılı olarak ifade etmesidir. Konuşma ve yazma becerileri üretmeye bağlı beceriler olması sebebiyle anlamaya bağlı beceriler olan dinleme ve okumaya kıyasla öğrencinin etkin olmasını gerektiren becerilerdir. Elbette tüm bu becerileri dil öğretiminde birbirinden ayrı düşünmek mümkün değildir. Öğrencinin duygu ve düşüncelerini, edindiği tüm bilgileri, ne kadar anladıklarını ölçmek ve değerlendirebilmek için konuşma ve yazma becerilerini kullanmaları beklenir. Öğrencilerin yazma becerilerinin geliştirilmesi için yapılacak yazma etkinliklerinin sıklığı, öğrencilerin yazılı anlatımlarına zamanında verilen dönütler, öğrencilerin farkındalığının artmasına ve zamanla yapılacak hataların azalmasına, yazılı anlatımlardaki hatalarla birlikte sözlü anlatımlardaki hataların da buna bağlı olarak düzeltilmesine sebep olacağı düşünülmektedir. Öğrencilerin yazılı anlatımlardaki yanlışlarını belirleyebilmek ve bunları sınıflandırabilmek için kullanılan yöntemlerden biri de yanlış çözümlemesidir. Bu çalışma İbn Haldun Üniversitesi TÖMER bünyesinde A2 seviyesinde Türkçe öğrenen 10 öğrencinin A2 seviyesindeki yazılı metinleriyle dil eğitimlerine devam eden aynı öğrencilerin B2 seviyesindeki yazılı metinleri karşılaştırılarak öğrencilerin yanlış sıklığını ve gelişimlerini takip etmek amacıyla oluşturulmuştur. Öğrencilerin metinleri yanlış çözümleme yöntemi kullanılarak incelenmiş ardından seviyeler arasındaki yanlışlar karşılaştırılarak öğrencilerin gelişimi takip edilmiştir.

A COMPARISON OF WRITING SKILL IN THE CONTEXT OF TARGET LANGUAGE AT THE ELEMENTARY AND INTERMEDIATE LEVELS OF TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGEABSTRACTA foreign language education is molded by four basic language skills, which are reading, writing, speaking and listening. Also, these for skills are divided into two groups as being understanding and lecturing. Reading and listening, which are learning skills, are about understanding and interpreting somebody's speaking or a written material. Actions oriented understanding other people's feelings and thoughts by reading and/or listening forms the base of understanding skills. On the other hand, writing and speaking, which are lecturing skills, are about explaining one's feelings and thoughts verbally and/or by writing. Since speaking and writing are the skills for producing, they necessitate students to be more active comparing to listening and reading. Surely, these skills cannot be thought apart from each other in language education. Speaking and writing skills are expected to be used in order to measure and evaluate students' feelings and thoughts, knowledge they get and how the understand it. The frequencies of activities devoted to improve students' writing skills and giving the feedbacks of them to students by determining the mistakes are thought to result in increasing of students' awareness and decreasing of their mistakes in progress of time. For this aim, one of the methods for determining and classifying the mistakes of students in written expression is error analysis.This study is created in order to follow the error frequencies and improvements of the 10 students who learnt Turkish from A2 till B2 at Ibn Haldun University TÖMER by comparing their own written materials. Their texts are examined by using error analysis and later their improvements are followed by comparing their mistakes between their own levels.