İnterlökin-6 (IL-6) ve üridin 5'-difosfo-glukuroniltransferaz 1 (UGT1A1) mutasyonlarının kalp yetmezliği ve diüretik direnci oluşumuna etkisinin moleküler düzeyde araştırılması

Abstract

Furosemid bir diüretiktir ve kalp yetmezliği olan hastaların tedavisinde kullanılır. Hastaların bir kısmında ilacın yeterli miktarda (optimal dozda) işe yaramadığı belirlenmiştir. Bu durum furosemid direnci olarak bilinmektedir. Bu çalışmada kalp yetmezliği olan hastalarda UGT1A1 ve IL-6 genindeki mutasyonlar ile furosemid direnci arasındaki ilişkinin araştırılması hedeflenmiştir. Çalışmaya furosemid kullanan 60 kalp yetmezliği hastası (hasta grubu) ve 30 sağlıklı birey (kontrol grubu) dahil edilmiştir. Hastalar furosemid direnci geliştiren (ilaca cevap vermeyen) (n=30) ve geliştirmeyen grup (ilaca cevap veren) (n=30) olarak 2 alt gruba ayrılmıştır. UGT1A1'in ilk ekzonundaki mutasyonlar ve IL-6'daki rs1800795 ve rs1800796 mutasyonları sırasıyla dizi analizi ve Gerçek-Zamanlı Polimeraz Zincir Reaksiyonu (RT-PCR) ile analiz edilmiştir. Çalışmanın sonunda UGT1A1'de dokuz tanesi yeni olan toplam onbir mutasyon tespit edilmiştir. rs1800795 ve rs1800796 mutasyonları da tüm gruplarda tespit edilmiştir. Hasta ve kontrol grupları birbirleri ile karşılaştırıldıklarında, IL-6'da rs1800796 mutasyonunun istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu tespit edilmiştir (p=0,027). Üç grup birbiri ile karşılaştırıldığında, benzer olarak IL-6'daki rs1800796 mutasyonu ilaca yanıt vermeyen grupta istatistiksel olarak yüksek bulunmuştur (p=0,043). Hasta ve kontrol gruplarının allel dağılımları karşılaştırıldığında, IL-6'daki rs1800796 mutasyonunun C alleli hasta grubunda istatistiksel olarak yüksek bulunmuştur (p=0,032). Allel dağılımları üç grup arasında karşılaştırıldığında, UGT1A1'deki 55-T insersiyonu ilaca cevap vermeyen (dirençli) grupta istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p=0,017). Üç mutasyonun zararlı, altı mutasyonun ise protein fonksiyonuna hasar verdiği tespit edilmiştir. Çalışmamızın furosemid kullanan kalp yetmezliği hastalarında, farmakogenetik özelliklerin (ilaç yanıtı-gen ilişkisinin) aydınlatılmasına ve bireye özgü tedavi stratejilerinin geliştirilmesine katkı sağlayacağı düşünülmektedir

Furosemide is a diuretic and is used for treatment of patients with heart failure. It has been found that in some patients, the drug does not work in sufficient quantities. This condition is named as furosemide resistance. In this study, it is aimed to investigate the relationship between UGT1A1 and IL-6 mutations with furosemide resistance in patients with heart failure. Sixty heart failure patients using furosemide (patient group) and 30 healthy individuals (control group) were enrolled in this study. Patients were divided into 2 subgroups as furosemide resistant (non-responders) group (n=30) and the non-resistant (responders) group (n=30). Mutations in the first exon of UGT1A1; rs1800795 and rs1800796 mutations in IL-6 were analyzed by direct sequencing and real-time polymerase chain reaction (RT-PCR), respectively. At the end of the study, eleven mutations were detected in UGT1A1, of which nine of them are novel. Also, rs1800795 and rs1800796 mutations were detected in all of the groups. When patient and control groups were compared with each other, rs1800796 mutation in IL-6 was found statistically high in the patient group (p=0,027). When the three groups were compared with each other, similarly rs1800796 mutation in IL-6 was found statistically high in the non-responders group (p=0,043). When allele distributions were compared between patient and control groups, the C allele of rs1800796 mutation in IL-6 was found statistically high in the patient group (p=0,032). When allele distributions were compared between the three groups, 55 T-insertion in UGT1A1 was found statistically high in the non-responders group (p=0,017). Three mutations were found deleterious and six mutations were detected as probably damaging to protein functions. It is thought that our study will contribute to the elucidation of pharmacogenetic features (drug response-gene relationship) and the development of individual-specific treatment strategies in heart failure patients using furosemide.