Professional demarcation in new media art in Turkey

Abstract

Yeni Medya Sanatı, Medyum-sonrası durumun sanatsal medyum hiyerarşilerini geçersiz kıldığı bir dünyada profesyonel sınırları muğlak bir alan olarak varlığını sürdürmektedir. Bu terim, Çağdaş Sanat alanı ile bazı ortak pratiklere sahip, ancak aynı zamanda ondan bağımsız bir grup uzman ve kurumun varlığına işaret eder.Bu tez, Türkiye'de Yeni Medya Sanatı'nın güncel kapsamını ve profesyonel ideolojisini anlamak için, alanı tanımlayan profesyonellerin retorik taktiklerinin yakından incelenmesi gerektiğini savunur. Thomas F. Gieryn'in `sınır-çalışması` kavramını, alanın kültürel repertuvarının alt gruplar arasında çeşitlilik gösterip göstermediğini ve uluslararası repertuvarla uyumlu olup olmadığını incelemek için kullanır. Çalışma, Türkiye'de Yeni Medya Sanatı alanının profesyonel ideolojisinin, özellikle 1990'ların ortalarından itibaren dünyayla parallel olarak geliştiğini, ancak bu gelişimin yekpare olmadığını göstermektedir. Küratör/prodüktörlerin ortak ideolojisi dört ayırt edici özelliğe sahiptir: Demokratikleştirme potansiyeli, sanat-bilim-teknoloji kesişimleri, etkileşim ve disiplinlerarası işbirliği. Süjeler bu kavramları kariyer yönelimlerine bağlı olarak iki farklı şekilde kullanmakta ve böylece ortaya iki ana repertuvar varyantı çıkmaktadır. Sanatçıların ortak ideolojileri küratör/prodüktörlerinkine benzemekle birlikte, kültürel repertuvarları bireysel mesleki kimliklerinin çeşitliliğinden ötürü görece daha esnek ve heterojen bir yapı ortaya koymaktadır. En önemlisi, her iki grupta da hangi kültürel repertuvar varyantının kullanıldığı, Türkiye'ye özgü sanat fonlama koşulları ile pozitif bağıntı içindedir.

In a world where the Post-media condition has rendered the artistic media hierarchies obsolete, New Media Art continues to exist as a professional territory with ambiguous boundaries. The term refers to a community of specialists and institutions with some common practices with, but also autonomous from the Contemporary Art territory. This dissertation defends the position that understanding New Media Art's current scope requires a close examination of the rhetorical tactics of the professionals involved in its territorial demarcation. It uses Thomas F. Gieryn's concept of `boundary-work` to explore whether the territory's cultural repertoire is diversified across subgroups, and whether it conforms to or contradicts the international cultural repertoire. The study finds that the professional ideology of the New Media Art territory in Turkey has developed in parallel with the world at large, especially starting from the mid-1990s, but not monolithically. The common ideology of the curators/producers has four defining characteristics: potential for democratization, intersections of art, science and technology, interaction/interactivity and interdisciplinary collaboration. The subjects use these concepts in two different meanings depending on their career orientations, exhibiting two main repertoire variants. The main characteristics of the artists' common ideology is similar to the curators'/producers', but thanks to the greater variety in their individual professional identities, their cultural repertoires are relatively more flexible and heterogeneous. Most importantly, the choice of the repertoire variant in both populations is positively correlated with the art funding conditions specific to Turkey.