The relationship between grief, resilience and posttraumatic growth in bereaved university students

Abstract

Yakın birini kaybetmek son derece zor ve acılı bir deneyimdir. Yine de travma sonrası gelişim kavramı keder yaşayan bireylerin yas sürecinin ardından olumlu değişiklikler yaşayabileceğini önerir. Psikolojik sağlamlık, zorluklardan hızlıca iyileşme kapasitesi olarak ve önceki duruma hızlıca dönme kapasitesi olarak travma sonrası gelişim sürecine katkıda bulunabilir. Bu tez yas sürecindeki kişilerde keder, psikolojik sağlamlık ve travma sonrası gelişim arasındaki ilişkiyi incelemektedir. Bu tezde üç hipotez bulunmaktadır: 1) psikolojik sağlamlık ve travma sonrası gelişim pozitif yönde ilişki içerisindedir, 2) keder ve travma sonrası gelişim eğrisel (Ters U-şeklinde) bir ilişki içerisindedir ve 3) psikolojik sağlamlık keder ve travma sonrası gelişim arasındaki eğrisel ilişkiyi güçlendirmektedir. Araştırmanın örneklemi çalışmadan 3 ile 24 ay öncesinde yakın birini kaybeden 155 üniversite öğrencisinden oluşmaktadır. Keder, psikolojik sağlamlık ve travma sonrası gelişim seviyeleri sırasıyla, Aktif Yas Sürecinin İlişkisel Yönü, Travma Sonrası Gelişim Ölçeği ve Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği'nin ortalamaları ile ölçülmektedir. Sonuçta, psikolojik sağlamlık ve travma sonrası gelişim arasında zayıf ama pozitif yönde bir ilişki bulunmuştur. Ancak, bu ilişki doğrusal değildir. Ayrıca, psikolojik sağlamlık ve keder arasında daha güçlü ve olumsuz yönde ilişki bulunmuştur. İstatiksel olarak anlamlı karesel regresyon analizi keder ve travma sonrası gelişim arasında ters U-şeklinde eğrisel bir ilişki önermektedir. Düşük ve yüksek psikolojik sağlamlık grupları arasında yapılan karşılaştırmalı analiz, keder ve travma sonrası gelişim arasındaki eğrisel ilişkiyi psikolojik sağlamlığın düzenleyici değişken olarak davranarak arttırdığını ortaya çıkarmaktadır. Bu şekilde öncelikli olarak tüm üç hipotez korunmuştur. Klinik uygulamalar ve gelecek araştırmalar için öneriler sunulmuştur.

Losing someone close is an extremely difficult and painful experience. Nevertheless, the notion of posttraumatic growth suggests that individuals in grief can also experience positive changes following bereavement. Resilience, as a capacity to recover from the difficulties quickly and return to the previous status, may contribute to the process of posttraumatic growth. The thesis examines the relationship between grief, resilience and posttraumatic growth of the bereaved. There were three hypotheses: 1) resilience and posttraumatic growth are positively correlated, 2) grief and posttraumatic growth are in a curvilinear (Inverted U-shaped) relationship, and 3) resilience strengthens the curvilinear relationship between grief and posttraumatic growth. The sample consisted of 155 university students who had lost someone close within 3 to 24 months prior to the study. Their levels of grief, resilience and posttraumatic growth were assessed by means of Relational Active Grieving Scale, Posttraumatic Growth Inventory and Brief Resilience Scale, respectively. As a result, weak but positive correlation was found between resilience and posttraumatic growth. However, the relationship was not linear. On the other hand, a stronger, negative correlation was found between resilience and grief. A statistically significant quadratic regression suggested an inverted U-shaped curvilinear relationship between grief and posttraumatic growth. Comparative analyses between the low and high resilience groups revealed that the curvilinear relationship between grief and posttraumatic growth was enhanced by resilience which acts as a moderator. Thus, all three hypotheses were basically retained. Clinical implications and suggestions for future research were presented.