Peyzaj mimarlığında biyofilik tasarımın etkileri: Erzurum hastane bahçeleri örneği

Abstract

Yaşam Dostu Tasarım veya Biyofilik Tasarım, kavramsal olarak yeni gibi görünse de farklı yaklaşımlarla her zaman yapılı çevre pratiğinde yer bulmuştur. İnsanoğlunun korunma ihtiyacıyla ortaya çıkan sığınak ihtiyacı önce doğaya yönelme daha sonra doğayı dönüştürme ve en sonunda da inşa etme olarak özetlenebilir. Doğadan başlayan ihtiyaca yönelik bu eylem, bilginin ve tekniğin gelişimi ile kültürü oluşturmuş ancak kültürün gelişimi doğadan hiçbir zaman tamamen kopmamıştır (Cananzi, 2016). Bu bağlamda yapılı çevre kurgusunda doğanın bir girdi olarak bazen doğrudan bazen dolaylı olarak bir tasarım öğesi olarak bulunduğu izlenmektedir.

Although Life Friendly Design or Biophilic Design may seem conceptually new, it has always found a place in built environmental practice with different approaches. The need for shelter, which arises with the need for protection of human beings, can be summarized as first turning to nature, then transforming nature and finally building. This action towards the need that started from nature has created culture with the development of knowledge and technique, but the development of culture has never been completely disconnected from nature (Cananzi, 2016). In this context, it is observed that nature is found as an input, sometimes directly and indirectly, as a design element in the built environment.