Farklı ağaçlardan toplanan ökseotunun biyoaktivite özelliklerinin belirlenmesi

Abstract

Ökse otu, farklı konakçı ağaçlarda büyüyen ve bazı hastalıkların tedavileri için kullanılan hemi-parazitik bir çalıdır. Bu çalışmada, farklı konakçı ağaç cinslerinde büyüyen ökse otu meyveleri ve yaprakları biyoaktivite ve antibakteriyel etkinlik açısından karşılaştırılmıştır. Bu amaçla yedi farklı ağaç cinsinden (akasya, ahlat, çam, alıç, söğüt, kayısı ve badem) ökse otu örnekleri toplanmış, meyveleri ve yaprakları çıkarılmıştır. Başlangıçta, ekstraksiyon için en uygun çözücü, simpleks kafes karışım tasarımının optimizasyon prosedürü kullanılarak belirlenmiştir. En yüksek toplam fenolik madde içeriği (TFM) ve antiradikal aktiviteyi (ARA) gösteren en etkili çözücü, meyve ektraksiyonu için etanol: su (92.5: 7.5) ve yaprak ekstraksiyonu için etanol: su (30:70) olarak belirlenmiştir. Yaprak ve meyve örneklerinin TFM değer aralıkları sırasıyla 7-21.2 ve 3.2-6.9 mg GAE / g, ARA değer aralıkları, ökseotu meyvesi ve yaprakları için sırasıyla % 85 -% 85.5 ve % 87.9 - % 88.1 arasında değişmektedir. Ayrıca ökse otu yaprak ve meyveleri için fosfomolibden reaktifi ile antioksidan etkisi sırasıyla 51.7-52.2 mg/AAE/g ve 15.8 mg/GAE/g -32.22 mg/AAE/g arasında değişmiştir. Sonuçlar ağaç cinsine göre önemli farklılıklar göstermiştir ve en yüksek antioksidan ve antiradikal aktiviteler akasya ağacında, en düşük değerler ise söğüt ağacında gözlemlenmiştir. Antibakteriyel aktivite için, en yüksek inhibisyon bölgesi, S. typhimurium'da akasya ekstraktı (14 mm) için ölçülürken, en zayıf S. typhimurium ekstraktı ahlattır (6mm). Ökseotu yaprak özütleri, tüm ağaç cinsleri için ökseotu meyvelerinden daha üstün biyoaktif performans göstermiştir.Anahtar Kelimeler: Ökseotu, konakçı bitki, biyoaktivite, ekstraksiyon

Mistletoe is a hemi-parasitic shrub that grows on different host trees and is used for the treatment of some diseases. In this study, mistletoe fruits and leaves growing in different host tree species were compared in terms of bioactivity and antibacterial activity. For this purpose, mistletoe samples were collected from seven different tree species (acacia, wild pear, pine, hawthorn, willow, apricot and almond) and their fruits and leaves were removed. Initially, the most suitable solvent for extraction was determined using the optimization procedure of the simplex lattice mix design. The most effective solvent, showing the highest total phenolic content (TPC) and antiradical activity (ARA), was determined as ethanol: water (92.5: 7.5) for fruit and ethanol: water (30:70) for leaf extraction. TPC values of leaf and fruit samples ranged from 7-21.2 and 3.2-6.9 mg GAE/g, ARA values between 85% - 85.5% and 87.9% - 88.1% for mistletoe fruit and leaves, respectively. In addition, the antioxidant effect of phosphomolybdenum reagent for mistletoe leaves and fruits varies between 51.7-52.2 mg/AAE/g and 15.8 mg/GAE/g -32.22 mg/AAE/g, respectively. The results showed significant differences according to the tree type and the highest antioxidant and antiradical activities were observed in the acacia tree and the lowest values were observed in the willow tree. For antibacterial activity, the highest inhibition zone was measured for acacia extract (14 mm) in S. typhimurium, while the weakest extract (6 mm). Mistletoe leaf extracts have demonstrated exceptionally superior bioactive performance than mistletoe fruits for all tree species.Keywords: Mistletoe, Host plant, Bioactivity, Extraction