La Poetica di Dino Campana nei Canti Orfici

Abstract

Dino Campana, yirminci yüzyıl başı İtalyan edebiyatının en ilginç ve en tanınmış yazarlarından biridir. Orfik Şarkılar adlı eseri, uzun ve meşakkatli bir yayımlanma sürecinden sonra 1914 yılında hem düzyazı hem de şiir olarak kaleme alınmış bir yapıttır. Yapıt hem yazarın içsel dünyasını hem de içinde bulunduğu sosyal çevreden kaçma arzusunu yansıtır. Bu bağlamda, farklı ve uzak yerlere yaptığı bazı seyahatlerden bahseden Dino Campana içindeki kaygıyı ve yalnızlığını dindirmeye çalışırken, benliğini arayışa yönelik amansız çabası devam eder. Diğer bir ifadeyle, şairin gezileri, bir anlamda içinde bulunduğu zor koşullardan kaçıştır. Dolayısıyla, Orfik Şarkılar sadece akıl hastalığından mustarip bir şairin değil, aynı zamanda ego'ya ait soruların cevaplarını şiir aracılığıyla bulmayı arzulayan bir başıboş şairin derlemesidir. Şairi kendi kişiliğini aramaya ve iç sesine odaklanmaya iten şey, dönemin tüm toplumunu etkileyen varoluşsal arayıştır. Bu tezde Marradili şairin şiirlerinde gerçek ve hayali yolculuklarının ilişkisi sorgulanmaktadır. Söz konusu yolculuklar yolculuk teması bağlamında `kaçış ve dönüş` ve `içsel yolculuk` olarak iki türe ayrılmaktadır. Şairin gerçek ve gerçeküstü boyutlardaki seyahatlerini tek bir düzlemde gerçekleştirmesi Campana'nın özgünlüğünü ortaya koyar. Sonuç olarak, Orfik Şarkılar bu bağlamda incelendiğinde, şairin yolculuk temasını yirminci yüzyılın şiirine uygun bir biçimde kullandığı görülür. Dolayısıyla, bu tema şair için kendini ve gerçeği ararken yaşadığı huzursuzluktan kurtulabilmesi için önemli bir araç haline gelir.

Dino Campana is one of the most fascinating and renowned authors of early twentieth-century Italian literature. His work, Orphic Songs, was written in a mixture of both prose and poetry in 1914, after a long and arduous publication process. The work reflects both the author's inner world and his desire to escape from the social environment fe finds himself. In this context, Dino Campana, who discusses his travels to different and distant places, attempts to relieve his anxiety and feeling of loneliness, while his relentless effort to search for himself continues. In other words, the poet's travels are his escape from these conditions. Thus, Orphic Songs is a collection not only of a poet suffering from mental illness, but also of a wandering poet who aspires to find answers to ego-related questions through poetry. What leads the poet to search for his own personality and focus on his inner voice is the existential search that affects the zeitgeist of the period. In this thesis, the relationship between real and imaginary journeys in the poems of the poet is discussed. The journeys in question are divided into two categories as `escape and return` and `inner journey` in the context of the hodoeporic theme. The poet's real and immaginary travels on a single framework reveals the originality of Campana. For this reason, when Orphic Songs is examined in this context, it is seen that the poet uses the theme of hodoeporic in a way appropriate for the poetry of the twentieth century. Consequently, this theme becomes a crucial tool for the poet to relive the restlessness he experiences while searching for both himself and the truth.