Postmodern anlatı kuramları ışığında Javier Marías'ın kurgularında anlatı stratejileri

Abstract

Bu tez çalışmasında, ne anlattığından çok nasıl anlattığı ile tanınan Javier Marías'ın kaleme aldığı Corazón tan blanco [Beyaz Kalp, 1992], Los enamoramientos [Kara Sevdalılar, 2011], Así empieza lo malo [Acı bir başlangıç bu, 2016] ve Berta Isla [Berta Isla, 2017] başlıklı romanlarındaki anlatı teknikleri ile anlam arasındaki ilişkinin ele alınması hedeflenmektedir. Anılan eserlerin gerek anlatısal yapı açısından zengin göstergelere sahip olması gerekse geleneksel roman algısına sırt çeviren kurgusal bir evren teşkil etmesi biçimsel açıdan tahlil edilmeye uygun izlekler barındırdığını göstermektedir. Bu itibarla, çalışmada öncelikle Genette ve Stanzel tarafından üretilen terminolojiye atıfta bulunulmuş, daha sonra bu terminolojilerin Rimmon Kenan, M. Bal, Fludernik, Wolf ve Manfred gibi anlatı kuramcıları tarafından yeniden ele alınan versiyonlarından faydalanılmıştır. Bahse konu dört romanda yazarın estetik anlayışının ortaya koyulmasını hedefleyen bu çalışmanın odağını, Marías'ın derin düşüncelere dalan ve böylece anlatı söylemini sekteye uğratan anlatıcılarının dil ile gerçeği anlatmanın mümkün olmadığı anlayışını kurgusal evrende yeniden üretme mücadelesi oluşturmaktadır. Sonuç olarak, bu çalışma, anlatıbilimsel yaklaşımlar çerçevesinde Marías'ın bahse konu romanların anlatım biçimini yeniden okumayı amaçlamaktadır. Anahtar Kelimeler: Javier Marías, deneysel anlatı, anlatıbilim, güvenilmez anlatıcı, arasöz, Çağdaş İspanyol Romanı.

This study aims to examine the relationship between narrative techniques and meaning in the novels Corazón tan blanco [A White Heart, 1992], Los enamoramientos [Infatuations, 2011], Así empieza lo malo [Thus Bad Begins, 2016], and Berta Isla [Berta Isla, 2017], penned by Javier Marías, known for how he narrates rather than what he narrates. The facts that the aforementioned works have rich indicators in terms of narrative structure and that they constitute a fictional universe that turns its back on the traditional novel indicates that there exist suitable elements for the analysis in terms of literary form. In this regard, this paper firstly refers to Genette and Stanzel's terminology and subsequently to the interpretations of analogous terminologies reassessed by narrative theorists such as Rimmon-Kenan, Bal, Fludernik, Wolf along with Manfred. This paper tends to argue the author's aesthetic understanding of the four novels in question and to show how to reproduce the interpretation that it is not feasible, to tell the truth with the language, of the fictional narrators with deep thought and with a meandering style that prolongs the narrative suspense. In conclusion, the aim of this paper is, by probing into Marías' narrative techniques with concrete strategies, to shed new light on the mode of narration in the novels mentioned above. Key words: Javier Marías, experimental fiction, narratology, unreliable narrator, digression, contemporary Spanish narrative.