Empagliflozinin sıçanlarda doksorubisin ile oluşturulan kardiyomiyopati üzerine etkisi

Abstract

Empagliflozin, kardiyovasküler ölümleri ve kalp yetersizliğine bağlı hastaneye yatışları azaltan birSGLT-2 inhibitörüdür. Bu çalışmada, empagliflozinin doksorubisine bağlıkardiyotoksisiteye karşı olası koruyucu etkilerini değerlendirmeyi amaçladık.Diyabetik olmayan Sprague-Dawley sıçanlar bu çalışmada rastgele dört grubaayrıldı. Kontrol grubuna intraperitoneal (I.P.) ve orogastrik (O.G.) yol ile serumfizyolojik (SF) (1 ml) verildi, EMPA grubuna O.G. yol ile 10 mg/kg/günempagliflozin, I.P. olarak SF verildi, DOX grubuna IP yol ile kümülatif 18 mg / kgvücut ağırlığı / 6 gün doksorubisin, O.G. yol ile SF verildi. DOX + EMPA grubuna14 gün boyunca aynı dozlarda doksorubisin ve empagliflozin uygulandı. 15. gündeanestezi altında ekokardiyografik ve elektrokardiyografik incelemeler yapıldı.Biyokimyasal parametreleri değerlendirmek için kan örnekleri alındı vehistopatolojik bulguları değerlendirmek için kalp dokuları eksize edildi. DOXgrubunda kontrol grubuna göre sol ventrikül sistolik (P <0,05) ve diyastolik çapları(P <0,01), QTc intervali (P <0,001), karyololiz ve karyoreksis oranı (P <0,001) veinfiltratif hücre proliferasyonu (P <0,001) önemli ölçüde daha yüksek bulunurken solventrikül ejeksiyon fraksiyonu, fraksiyonel kısalması ve normal hücre morfolojisi isedaha düşük (P <0,001) saptandı. DOX + EMPA grubunda; Dox grubuna göre solventrikül diyastolik çapları (P <0,05) ve sistolik (P <0,01) çapları, QTc intervali (P<0,001), karyolizis ve karyoreksis oranları (P <0,001) ve infiltratif hücreproliferasyonu anlamlı olarak daha düşüktü (P <0,01); normal hücre morfolojisi vesol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu DOX grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti(P <0,001). Biyokimyasal sonuçlar gruplar arasında benzerdi. Sonuç olarak; buçalışma empagliflozinin doksorubisine bağlı olarak gelişen QTc uzamasını, solventrikül dilatasyonunu, sol ventrikül sistolik fonksiyonun bozukluğunu, infiltratifhücre proliferasyonunu ve nekrozu önemli ölçüde iyileştirdiğini göstermiştir. Mevcutçalışmada elde edilen veriler, empagliflozinin koruyucu etkisinin, natriüretik veyaantioksidan etkilerden çok mitokondriyal biyogenezdeki artış ve sarkoplazmikretikulum dejenerasyonunun önlenmesinden kaynaklandığını göstermektedir.

Empagliflozin is an SGLT-2 inhibitor that reduces cardiovascular deaths and hospitalizations for heart failure. Inthis study, we aimed to evaluate the possible protective effects of empagliflozinagainst doxorubicin-induced cardiotoxicity. Non-diabetic Sprague-Dawley rats wererandomly divided into four groups in this study. Physiological saline (SF) (1 ml) wasgiven to the control group by intraperitoneal (I.P.) and orogastric (O.G.) routes, andto the EMPA group empagliflozin 10 mg/kg/day by O.G. route, SF was given by I.P.route. DOX group as a cumulative 18 mg / kg body weight / 6 days doxorubicin byIP route, SF was given via O.G. route. Doxorubicin and empagliflozin wereadministered at the same doses for 14 days to the DOX + EMPA group. On the 15thday, echocardiographic and electrocardiographic examinations were performed underanesthesia. Blood samples were taken to evaluate biochemical parameters and hearttissues were excised to evaluate histopathological findings. Left ventricular systolic(P <0.05) and diastolic diameters (P <0.01), QTc interval (P <0.001), karyololysisand karyorexis ratio (P <0.001) and infiltrative cell proliferation (P < 0.01) in theDOX group compared to the control group 0.001), while left ventricular ejectionfraction, fractional shortening and normal cell morphology were found to be lower (P<0.001). In the DOX + EMPA group; Compared to the Dox group, left ventriculardiastolic diameters (P <0.05) and systolic (P <0.01) diameters, QTc interval (P<0.001), karyolysis and karyorexis rates (P <0.001) and infiltrative cell proliferationwere significantly lower. (P < 0.01); normal cell morphology and left ventricularejection fraction were significantly higher than in the DOX group (P <0.001).Biochemical results were similar between groups. As a result; This study showed thatempagliflozin significantly improved doxorubicin-induced QTc prolongation, leftventricular dilatation, left ventricular systolic dysfunction, infiltrative cellproliferation and necrosis. The data obtained in the current study indicate that theprotective effect of empagliflozin is due to the increase in mitochondrial biogenesisand prevention of sarcoplasmic reticulum degeneration rather than natriuretic orantioxidant effects.