Temporomandibular eklem rahatsızlığında farklı tedavi yöntemlerinin çiğneme kas aktivitesi, ağrı, postür, psikolojik durum ve yaşam kalitesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Temporomandibular Eklem Rahatsızlığı (TMER)'nda, üç farklı tedavi yönteminin çiğneme sırasındaki kas aktivitesi, ağrı, temporomandibular eklem (TME) ve servikal bölge eklem hareket açıkığı (EHA), psikolojik durum ve yaşam kalitesi üzerine etkilerinin karşılaştırılması idi. Çalışmaya kas kaynaklı TMER olan 42 birey ve 12 sağlıklı birey katıldı. TMER'li bireyler, Egzersiz Grubu (EG), TENS Grubu (TG) ve Manuel Tedavi Grubu (MTG) olmak üzere 14'er kişiden oluşan üç gruba arıldı. Her üç gruba 6 hafta boyunca TME ve servikal bölgeye germe, kuvvetlendirme ve postüral egzersizlerden oluşan egzersiz programı uygulandı. EG'ye sadece egzersiz programı uygulanırken, TG'ye egzersize ek olarak TENS tedavisi ve MTG'ye egzersize ek olarak manuel tedavi 6 hafta boyunca, haftada 3 seans uygulandı. Ağrı şiddeti (görsel analog skala-GAS), basınç ağrı eşiği (BAE) (algometre), masseter ve anterior temporalis kaslarının çiğneme sırasındaki kas aktivitesi (yüzeyel elektromigoyrafi), çiğneme kalitesi (GAS), TME eklem hareket açıklığı (EHA) (milimetrik cetvel), servikal bölge EHA (Cervical Range of Motion-CROM), TME fonksiyonel durumu (Fonseca Anamnestik Anketi-FAA ve Mandibular Fonksiyon Bozukluğu Anketi-MFBA), psikolojik durum (Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği) ve yaşam kalitesi (SF-36 Ölçeği) değerlendirildi. TMER'li bireylerin tedavi sonrasındaki verilerini sağlıklı bireylerle karşılaştırabilmek için, SG'nin `çiğneme sırasındaki kas aktivitesi` ve TME EHA değerlendirildi. Tedavi sonrasında her üç tedavi grubunda, tüm parametrelerde anlamlı iyileşmelerin olduğu (p<0,05), ancak bazı parametrelerin sağlıklı grubun değerlerine ulaşamadığı görüldü. Gruplar arasındaki karşılaştırmada; bütün gelişmeler MTG'de EG'ye göre daha fazlaydı (p<0,05). BAE, TME'nin sağ/sol lateral hareketleri, servikal fleksiyon ve ekstansiyon, çiğneme kalitesi ve çiğneme sırasındaki kas aktivitesindeki gelişmeler MTG'de TG'ye göre daha fazlaydı (p<0,05). Ağrı şiddeti, BAE değerleri, çiğneme kalitesi, servikal fleksiyon ve ekstansiyon ve TME'nin sol lateral hareketindeki gelişmeler TG'de EG'ye göre daha fazlaydı (p<0,05).Sonuç olarak, TMER' de üç tedavi yöntemi de etkili olmakla birlikte, etki büyüklüğüne göre manuel tedavi ile egzersiz kombinasyonun en etkili tedavi seçeneği olduğu bulundu. Diş hekimi ve fizyoterapistlerin ekip çalışması içinde olduğu uzun süreli hasta takiplerinin yapıldığı çalışmalarla, tedavi başarısının ve fonksiyonel düzeyin artacağını düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Temporomandibular eklem rahatsızlığı, kronik ağrı, fizik tedavi modaliteleri, manuel tedavi, yaşam kalitesi, elektromiyografiYazar doktora eğitimi süresince TÜBİTAK Bilim İnsanı Destekleme Daire Başkanlığı (BİDEB) tarafından desteklenmiştir.

The aim of this study was to compare the effects of three different treatment methods on muscle activity during chewing, pain, temporomandibular joint (TMJ) and cervical region joint range of motion (ROM), psychological status, and quality of life in Temporomandibular Joint Disorder (TMJD). 42 individuals with myofascial TMJD and 12 healthy individuals (HG) participated in the study. Individuals with TMJD were divided into three groups consisting of 14 individuals each, namely Exercise Group (EG), TENS Group (TG), and Manual Therapy Group (MTG). An exercise program consisting of stretching, strengthening and postural exercises was applied to the TMJ and cervical region for 6 weeks in all three groups. While the only exercise program was applied to EG, TENS treatment in addition to exercise was applied to TG, and manual treatment (classical massage, friction massage and joint mobilization) in addition to exercise was applied to MTG, 3 sessions per week for 6 weeks. Pain intensity (visual analog scale-VAS), pressure pain threshold (PPT) (algometer), muscle activity of the masseter and anterior temporalis muscles during chewing (superficial electromyography), chewing quality (VAS), TMJ range of motion (ROM) (millimetric scale), cervical region ROM (Cervical Range of Motion Device-CROM), TMJ functional status (Fonseca Anamnestic Questionnaire-FAQ and Mandibular Function Impairment Questionnaire-MFIQ), psychological status (Hospital Anxiety Depression Scale) and quality of life (SF-36 Scale) were evaluated. In order to compare the post-treatment data of individuals with TMJD with healthy individuals, the muscle activity during chewing and TMJ ROM of the HG was evaluated. After the treatment, it was observed that there were significant improvements in all parameters in all three treatment groups (p<0.05), but some parameters could not reach the values of the healthy group. In the comparison between the groups; all improvements were greater in MTG than in EG (p<0.05). Improvements in PPT, right/left lateral movements of the TMJ, cervical flexion and extension, chewing quality, and muscle activity during chewing were greater in MTG than in TG (p<0.05). Improvements in pain intensity, PPT values, chewing quality, cervical flexion and extension, and left lateral movement of the TMJ were higher in TG than in EG (p<0.05).As a result, although all three treatment methods are effective in TMJD, it was found that the combination of manual therapy and exercise was the most effective treatment option according to the effect size. We think that the success of treatment and functional level will increase with studies where dentists and physiotherapists work as a team and long-term patient follow-ups are carried out.Keywords: Temporomandibular joint disorder, chronic pain, physical therapy modalities, manual therapy, quality of life, electromyographyThe author has been supported by TÜBİTAK Science Fellowships and Grant Programmes Department (BİDEB) throughout his doctorate process.