Kronik böbrek hastalarında telerehabilitasyon ile fonksiyonel solunum kas eğitiminin solunum ve periferik kas fonksiyonları üzerine etkilerinin incelenmesi

Abstract

Kronik böbrek hastalarında (KBH) görülen semptomlar solunum fonksiyonları, fonksiyonel kapasite ve kas fonksiyonlarında kayıplara neden olabilir. Bu çalışmada KBH hastalarında telerehabilitasyon ile uygulanan farklı inspiratuar kas eğitimi (İKE) modalitelerinin solunum, diyafragma, periferik ve gövde kas fonksiyonları, fonksiyonel kapasite, denge, postür, yaşam kalitesi, kognitif fonksiyon, yorgunluk, fiziksel aktivite, endotel fonksiyon ve aortik sertlik üzerine etkilerinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya 38 hasta dahil edildi. Hastalar rastgele temel İKE (13 hasta), fonksiyonel İKE (13 hasta) ve kontrol grubu (12 hasta) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Solunum fonksiyonları (spirometre), solunum kas kuvveti (ağız içi basınç ölçüm cihazı), solunum kas enduransı (IKE cihazı), diyafragma fonksiyonları (ultrason), periferik kas kuvveti (dinamometre), gövde kas enduransı (parsiyel mekik çekme, yüz üstü köprü, yan köprü ve pelvik köprü testi), fonksiyonel kapasite (6 dakika yürüme testi), denge (zamanlı kalk ve yürü testi ve tek ayak üzerinde durma testi), postür (Corbin değerlendirme formu), yaşam kalitesi (Nottingham Sağlık Profili), yorgunluk (Yorgunluk Çok Boyutlu Değerlendirme skalası), kognitif fonksiyon (Standardize Mini Mental testi), fiziksel aktivite (Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-kısa form), endotel fonksiyon (ekokardiyografi ve vasküler prob) ve aortik sertlik (ekokardiyografi) ile değerlendirildi. Temel İKE, fonksiyonel İKE ve kontrol grupları arasında maksimal inspiratuar ve ekspiratuar basınç, kuvvet indeksi, solunum kas enduransı, periferik kas kuvveti, gövde kas endurans test süreleri, 6 dakika yürüme testi mesafesi, tek ayak üzerinde durma süresi ve diyafragma mobilitesinde istatistiksel anlamlı fark vardı (p<0,05). Fonksiyonel İKE grubunda solunum kas enduransı, periferik ve gövde kas fonksiyonları, denge ve diyafragma mobilitesindeki artışlar temel İKE grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,017). Fonksiyonel İKE grubunda postür puanında azalma, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi kısa form ve Standardize Mini Mental testi toplam skorunda anlamlı artış görüldü (p<0,017). Temel ve fonksiyonel İKE programı hastaların solunum kas kuvveti, solunum kas enduransı, diyafragma mobilitesi, periferik ve gövde kas fonksiyonları, fonksiyonel kapasite ve dengesinde anlamlı iyileşmeler sağlamıştır. Fonksiyonel İKE programı ile solunum kas enduransı, diyafragma mobilitesi, periferik ve gövde kas fonksiyonları ve dengede daha fazla iyileşme, postür, fiziksel aktivite düzeyi ve kognitif fonksiyonlarda da anlamlı iyileşmeler görülmüştür. Sonuçlarımıza göre KBH hastalarında fonksiyonel İKE'nin rehabilitasyon programına dahil edilmesi önerilir.

Symptoms seen in patients with chronic kidney disease (CKD) may cause loss of respiratory functions, functional capacity, and muscle functions. In this study, it was aimed to investigate the effects of different inspiratory muscle training (IMT) modalities applied with telerehabilitation on respiratory, diaphragm, peripheral and trunk muscle function, functional capacity, balance, posture, quality of life, cognitive function, fatigue, physical activity, endothelial function, and aortic stiffness in CKD patients. Thirty-eight patients were included in the study. The patients were randomly divided into three groups as fundamental IMT (13 patients), functional IMT (13 patients) and control (12 patients). Respiratory functions (spirometer), respiratory muscle strength (mouth pressure device), respiratory muscle endurance (IMT device), diaphragm function (ultrasonography), peripheral muscle strength (dynamometer), trunk muscle endurance (partial sit-ups, prone bridge, side bridge, and pelvic bridge test), functional capacity (6-minute walk test), balance (timed up and go test and single leg stance test), posture (Corbin evaluation form), quality of life (Nottingham Health Profile), fatigue (Multidimensional Assessment of Fatigue scale), cognitive function (Standardized Mini Mental test), physical activity (International Physical Activity Questionnaire short form), endothelial function (echocardiography and vascular probe), and aortic stiffness (echocardiography) were evaluated. There was a statistically significant difference between fundamental IMT, functional IMT and control groups in maximal inspiratory and expiratory pressure, strength index, respiratory muscle endurance, peripheral muscle strength, trunk muscle endurance test times, 6 minutes walk test distance, standing time on one leg and diaphragmatic mobility (p<0.05). The increases in respiratory muscle endurance, peripheral and trunk muscle functions, balance, and diaphragmatic mobility were statistically significantly higher in the functional IMT group compared to the fundamental IMT group (p<0.017). In the functional IMT group, there was a statistically significant decrease in the posture score, and an increase in the International Physical Activity Questionnaire short form and Standardized Mini Mental test total scores (p<0.017) were seen. The fundamental and functional IMT program provided significant improvements in respiratory muscle strength, respiratory muscle endurance, diaphragmatic mobility, peripheral and trunk muscle functions, functional capacity and balance of the patients. With the functional IMT program, more improvement in respiratory muscle endurance, diaphragmatic mobility, peripheral and trunk muscle functions and balance, and significant improvements in posture, physical activity level and cognitive functions were observed. According to our results, it is recommended to include functional IMT in the rehabilitation program in CKD patients.