Meme kanserli hastalarda diyetle alınan ileriglikasyon son ürünlerinin inflamasyon veoksidatif stres belirteçleriyle ilişkisinindeğerlendirilmesi

Abstract

Araştırma Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi'nde Mart 2020-Ocak 2022 tarihleri arasında vaka-kontrol çalışması olarak planlanıp yürütülmüştür. Vaka grubunu ilk kez meme kanser tanısı almış 19-64 yaş arası meme kanserli kadınlar (n:32) ve kontrol grubunu (n:32) vaka grubunu ile benzer yaşlarda olan yetişkin kadınlar oluşturmuştur. Bu çalışmanın amacı; yeni tanı almış meme kanserli kadınların diyetle aldığı ileri glikasyon son ürünlerinin (dCML) cerrahi öncesi (T1), kemoterapi öncesi (T2), kemoterapinin altıncı ay (T3) ve on ikinci ayında (T4) serum toplam antioksidan kapasite, inflamatuvar durum, oksidatif stres ve DNA hasarı belirteçleriyle olası ilişkisinin incelenmesidir. Meme kanserli bireylerin T1 dönemine ait bulguları kontrol grubuyla karşılaştırılmıştır Bireylerin genel özellikleri, antropometrik ölçümleri, vücut bileşim analizleri ve rutin biyokimyasal bulguları anket formuna kaydedilmiştir. Serum örneklerinde karboksi metil lizin, ileri glikasyon son ürünleri reseptörü, ileri glikasyon son ürünlerinin çözünür reseptörü, tümör nekrozis alfa, interlökin-1 beta, interlökin-6, malondialdehit (MDA), protein karbonil, 8-hidroksi-2′-deoksiguanozin, total antioksidan kapasite, total oksidan durum ve oksidatif stres indeksi (TOS) düzeyleri belirlenmiştir. Bireylerden birbirini takip eden 3 günlük besin tüketim kaydı alınmıştır. Günlük enerji, makro ve mikro besin ögeleri ile dCML miktarı hesaplanmıştır. Ayrıca meme kanserli kadınların bulguları moleküler alt tip olan insan epidermal büyüme faktörü reseptörü 2 (HER2) durumuna göre karşılaştırılmıştır (HER2+ n:14 ve HER2- n:18). Meme kanserli kadınların T1, T2, T3 ve T4 dönemlerinde dCML miktarı sırasıyla 10002,6±4212,6, 9110,5±3913,9 ve 9325,4±530,3 KU'dur. Kontrol grubunun dCML alımı (11052,6±726,8 KU) meme kanserli kadınlara (8974,7±601,2 KU) göre anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur (p=0,031). Diyetle CML alım miktarı enerji alımına göre tekrar değerlendirildiğinde ise meme kanserli kadınlar (5900,2±2661,6 KU/1000 kkal) ile kontrol grubunun (6452,3±1723,5 KU/1000 kkal) dCML alımı benzer bulunmuştur (p=0,328). T1 döneminde HER2- grubun dCML alımı (7689,4±2527,6 KU/gün) HER2+ gruba göre (9974,4±3713,1 KU/gün) anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur (p=0,048). Meme kanserli kadınlarda T1, T2 ve T4'te dCML ile serum CML, inflamatuvar veya oksidatif stres biyobelirteçleri arasında anlamlı bir korelasyon bulunmamıştır. T3'te dCML ile serum MDA düzeyleri arasında pozitif yönde zayıf korelasyon gösterilmiştir (rho=0,355, p=0,046). HER2 moleküler alt tipinde ise yalnızca T3 döneminde dCML ile serum biyobelirteçleri (HER2+: TOS ve OSİ, HER2-: MDA) arasında pozitif yönde orta düzeyde ilişki belirlenmiştir. Sonuç olarak bu çalışmada meme kanserli kadınlarda dCML ile serum inflamasyonu ve oksidatif stres biyobelirteçleri arasında sınırlı bir ilişki olduğu gösterilmiştir. Meme kanserli kadınlarda diyetle alınan ileri glikasyon son ürünlerinin miktarının azaltılmasına yönelik beslenme önerileri geliştirilmelidir.

The study was conducted at the Konya Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine from March 2020 to January 2022 as a case-control study. It aimed to investigate the association between dietary advanced glycation end products (dCML) and various biomarkers related to breast cancer (BC) patients. The case group comprised 32 women between the ages of 19 and 64, diagnosed with BC for the first time, while the control group consisted of women of similar ages. The study assessed serum total antioxidant capacity, inflammatory status, oxidative stress, and DNA damage markers in BC patients at different stages: before surgery (T1), before chemotherapy (T2), six months (T3), and twelve months (T4) into chemotherapy. The findings from BC patients at the T1 period were compared to those of the control group. Participants' general characteristics, anthropometric measurements, body composition analyses, and routine biochemical findings were recorded using a questionnaire form. Analysis of various biomarkers such as carboxy methyl lysine, receptor for advanced glycation end products, soluble receptor for advanced glycation end products, tumor necrosis alpha, interleukin-1 beta, interleukin-6, malondialdehyde (MDA), protein carbonyl, 8-hydroxy-2′-deoxyguanosine, total antioxidant capacity, total oxidant status, and oxidative stress index was conducted. Three-day food consumption records were obtained, and average daily food consumption was used to calculate daily energy, macro and micronutrient intake, and dCML. Furthermore, the study compared the findings of BC patients based on human epidermal growth factor receptor 2 (HER2) status (HER2+: n=14 and HER2-: n=18). The dCML intake for BC patients at T1, T2, T3, and T4 periods was 10002.6±4212.6, 9110.5±3913.9, and 9325.4±530.3 KU, respectively. The dCML intake for the control group (11052.6±726.8 KU) was significantly higher than that of BC patients (8974.7±601.2 KU) (p=0.031). However, when adjusted for energy intake, the dCML intake of women with breast cancer (5900.2±2661.6 KU/1000 kcal) and the control group (6452.3±1723.5 KU/1000 kcal) was found to be similar (p=0.328). At T1, the dCML intake of the HER2- group (7689.4±2527.6 KU/day) was significantly higher than that of the HER2+ group (9974.4±3713.1 KU/day) (p=0.048). No significant correlation was observed between dCML and serum CML, inflammatory, or oxidative stress biomarkers in BC patients at T1, T2, and T4. At T3, a weak positive correlation was found between dCML and serum MDA levels (rho=0.355, p=0.046). In the HER2 molecular subtype, a moderate positive correlation was found between dCML and serum biomarkers (HER2+: TOS and OSI; HER2-: MDA) at T3. In conclusion, this study revealed a limited association between dCML intake and serum inflammation and oxidative stress biomarkers in BC patients. Nutritional recommendations should be developed to reduce intake of dTAC in BC patients.