Nietzsche felsefesinde güç istenci olarak devlet ve hukuk

Abstract

Bu çalışma `Nietzsche'de bir hukuk felsefesi var mıdır?` ve `Nietzsche'nin çağdaş düşünceye katkıları modern hukuk eleştirisinde nasıl görünüm kazanmıştır?` sorularını yanıtlamaktadır. Nietzsche hukuk felsefesini doğrudan konu edinen bir eser yazmamıştır. Bununla beraber o batı metafizik geleneğinin ve ahlak düşüncesinin büyük bir eleştirmenidir. Bu çalışmada hukuk felsefesi bağlamında Nietzsche'nin varlık, bilgi, ahlak eleştirisinin doğal hukukçu geleneğin varsayımlarını tersyüz ettiği ve tarihselleştirdiği ileri sürülmektedir. Nietzsche doğadan, insan doğasından akıl yoluyla elde edilebilecek evrensel ahlak ilkeleri olduğu varsayımına karşı çıkmaktadır. Hakikat düşüncesine dayanan bu evrensel ilkeler güç mücadeleleri içinde kurgulanmaktadır. Doğal olan/insan yapımı olan ayrımı, doğadaki ahlak yasaları düşüncesi, ahlaki manada evrensel adalet düşüncesi, insan doğasından gelen haklar düşüncesi, doğa durumu varsayımı güç istencine dayalı yorumlar olarak tarihsel süreçte ortaya çıkmaktadır. Nietzsche ayrıca devletin kaynağını kuvvet ve mücadelede gören bir düşünür olarak siyaset felsefesi bakımından sosyal sözleşmeci görüşün de karşısında yer almaktadır. Birinci bölüm Nietzsche'nin hukuk ve devlet görüşünü bu yönleriyle ortaya koymaktadır. Nietzsche'nin modern bilim eleştirisi, perspektivizmi, anlam ve yorum üzerine görüşleri postmodern düşünürler üzerinde belirleyici olmuştur. İkinci bölüm Nietzsche ve Postmodernizm ilişkisini ortaya koymaktadır. Modern hukukun postmodern eleştirileri Nietzsche'nin felsefesiyle büyük paralellikler sergilemektedir. Eleştirel çalışmaların hukukun ideolojik ve belirsiz olduğu tezi Nietzsche'nin dilbilimsel özcülüğü reddini yansıtmaktadır. Postmodern siyaset felsefesinde radikal demokrasi yaklaşımları ve feminizm için Nietzsche zaman zaman kaynak olarak görülmüştür. İkinci bölüm genel olarak Nietzsche ve Postmodernizm ilişkisine dayanarak ileri sürülen bu yaklaşımları da ele almaktadır.

This thesis answers two questions: `Is there a philosopy of law in Nietzsche` and `How did Nietzsche's contributions to contemporary thought appear in modern legal criticism?` Nietzsche did not write a work directly on the philosophy of law. However, he is a great critic of the western metaphysical tradition and moral thought. In this study, it is suggested that Nietzsche's critique of being, knowledge, and morality in the context of philosophy of law reverses and historicizes the assumptions of the natural law tradition. Nietzsche opposes the assumption that there are universal moral principles that can be derived from nature or from human nature through reason. These universal principles based on the idea of truth are constructed in power struggles. The distinction between natural and human-made, the thought of moral laws in nature, the idea of universal justice in moral sense, the idea of rights coming from human nature, the assumption of the state of nature appear in the historical process as interpretations based on the will to power. Nietzsche also opposes the social contractist view in terms of political philosophy as a thinker who sees the source of the state in force and struggle. The first part reveals Nietzsche's view of law and state with these aspects. Nietzsche's views on modern science criticism, perspectivism, meaning and interpretation have been decisive on postmodern thinkers. The second chapter reveals the relationship between Nietzsche and Postmodernism. Postmodern critiques of modern law have great parallels with Nietzsche's philosophy. The thesis of critical studies that law is ideological and indeterminate reflects Nietzsche's rejection of linguistic essentialism. In postmodern political philosophy, Nietzsche has occasionally been seen as a resource for radical democracy approaches and feminism. The second part also deals with these approaches, which are generally put forward based on the relationship between Nietzsche and Postmodernism.