İtalya'nın habeşistan işgali ve Türk kamuoyuna yansıması

Abstract

Birinci Dünya Savaşı'nın sonucunda itilaf devletlerinin arasında yer almasına rağmen umduğunu bulamayan ve adeta İngiltere ve Fransa tarafından aldatıldığını ve hakkı olanın kendisine verilmediğini düşünen İtalya, emperyalist emellerinin peşine düşerek saldırgan bir dış politika izlemeye başlamıştır. Kendisini Roma İmparatorluğu'nun varisi olarak kabul eden İtalya, Benito Mussolini'nin iktidarıyla birlikte saldırgan ve yayılmacı politikalar izlemeye başlayarak, Milletler Cemiyetine üye ve bağımsız bir devlet olan Habeşistan'ı işgal etmiştir. Habeşistan'ın işgali, Türk-İtalyan ilişkilerinin seyri bakımından da önemli bir gelişme olmuştur. Türkiye'nin, Lozan'dan 1930'lu yılların sonuna kadar dış politikada en ağırlık verdiği ülke İtalya olmuştur. İtalya ile olan ilişkiler hiçbir zaman aynı düzende devam etmezken Mussolini'nin söylemleri ve eylemleri Türkiye'nin kendisini tehdit altında hissetmesine yol açmıştır. Birinci bölümde Lozan barış antlaşmasından, 1935 yılına kadar ki süreçte Türk-İtalyan ilişkilerinin nasıl bir seyir izlediği incelenmiştir. İkinci bölümde ise İtalya'nın Habeşistan ile olan ilişkileri ve savaşa giden süreç işlenirken üçüncü bölümde ise Miletler Cemiyeti'nin Habeşistan işgali karşısındaki tutumu ve işgalin Türkiye'deki yansıması özellikle dönemin gazeteleri incelenerek ele alınmaya çalışılmıştır.

Italy, which could not find what it hoped for despite being among the Entente states at the end of the First World War and thought that it was deceived by Britain and France and that it was not given what it deserved, began to pursue its imperialist ambitions and pursue an aggressive foreign policy. Italy, which accepted itself as the heir of the Roman Empire, began to follow aggressive and expansionist policies with the power of Benito Mussolini and invaded Abyssinia, an independent state and member of the League of Nations. The invasion of Abyssinia was also an important development in terms of the course of Turkish-Italian relations. From Lausanne to the end of the 1930s, Italy was the country where Turkey gave the most weight in foreign policy. While relations with Italy never continued in the same order, Mussolini's discourses and actions made Turkey feel threatened. In the first part, the course of Turkish-Italian relations in the period from the Lausanne peace treaty to 1935 was examined. In the second part, Italy's relations with Abyssinia and the process leading to the war are discussed, while in the third part, the attitude of the Society of Miletus towards the invasion of Abyssinia and the effect of the occupation on Turkey are examined and a conclusion is tried to be reached.