Grotesk anlatımda delilik, gülme ve iğrençlik

Abstract

`Grotesk anlatımda delilik, gülme ve iğrençlik` adlı bu çalışmada, eril dilin bu üç öğe üzerine inşa edilmiş ilişkileri araştırılmıştır. Grotesk sanat bağlamında ortaya çıkan biçimler aşırı abartılı, güldüren, maskaracı, itibarsızlaştıran, alaya alan yıkıcı sert imgeler olarak görülmektedir. Grotesk dilin politik yönü, halk kültürü ile ilişkili yapısı ve dönemlerin toplumsal yapısıyla beraber uğradığı başkalaşımın sanat bağlamında ilişkileri örneklerle açıklanmıştır. Araştırmada, söz konusu öğelerin mizah ve şiddet diline karşı yaklaşımlarıyla çok daha sertleşen özelliği de irdelenmiştir. Nitekim çatışmalı dil olarak görülmesinin sınırlara ilgisinden kaynaklı bu anlatım, her dönemde anarşist tavır olarak kabul edilmesine, biçimi uyumsuzluk ve rahatsızlık veren ihmalkâr konumlandırılmasına sebep olmuştur. Grotesk anlatımda deli-lik, gülme ve iğrençliğin ihlal anlatılanlar kapsamında bakıldığında, sapkın olarak görüldüğü anlaşılabilir. İhmalkâr bu anlatılar, her tür aşırı söylemin ve verili veya çizilmiş toplumsal ahlaki-etik sınırların dışında olan söylemler bütününden kaynaklıdır. Bu söylemler grotesk anlatımda alçaltıcı bir sunum ile eleştirilir. Çünkü grotesk anlatım, kabul edilemez olanı, zıt kutupların arasında gerilimi ve göreceliğini gösterir. Öyle ki karşılık verdiği ifadeler kutsal, yüce ve mutlak olanın itibarsızlaştıran söylemleri kendinden barından öğelerle şirazeden çıkaran yorumlamalarla algıları alt üst eder. Söz konusu ifadelerin toplumun gerek ahlaki, gerekse fikri çatışmaların belirlediği bir sınır ve sınırları aşan öğeleriyle ilişkili olması etkiyi çok daha artırdığı görülmektedir. Bu tez kapsamında delilik, gülme ve iğrençlik anlatımlarının düşünsel arka planları irdelenmiş, geçmişten günümüze konunun özüne uygun sanat örnekleri incelenmiş ve bir dizi resim, heykel ve enstalasyonlarla konu hakkında kişisel görüş oluşturulmuştur. Kişisel anlatımlarımda grotesk biçimlerin; metaforik, alegorik, ironi ve sert mizah ile yergi öğeleri ön plana çıkarılmıştır.

This study analyzes masculine language and the interrelationship of madness, laughter, and disgust built on it. The image forms in grotesque art are represented as excessively exaggerated, humorous, masculine, discrediting and ridiculing, destructive and harsh. This paper examines the political aspect of grotesque narration in art in the context of correlation with folk culture and social transformation. In this study, it is also discussed how both humor and violence approach the concepts of insanity, laughter, and disgust. This form of expression has a conflicting language in itself. Moreover, this narrative has been seen as an anarchist attitude throughout history, since it contains incongruous and disturbing negligent elements.In the grotesque narration, it can be understood that madness, laughter, and disgust have aberrant relationships with each other. The basis of these relationships is beyond social moral-ethical boundaries. These concepts are represented as an origin of all kinds of extreme discourses in terms of grotesque narrative. Since it shows the inadmissibility, tension between conflict and relativity. This conflict discredits the sacred, the sublime, and the absolute. These narrative forms are highly related to the moral and intellectual conflicts of society. Therefore, it affects more severely.In this thesis, the concepts of madness, laughter, and disgust are examined in an intellectual context. In the light of the criticism of works of art from the past to the present, a personal opinion has been formed about the paintings, sculptures, and installations related to the subject. In my personal narratives, while describing grotesque forms; metaphoric, allegorical, ironic humor, and satire elements come into prominence.