Din görevlilerinin hadis-sünnet kültürü konusundaki kanaat ve tutumları: Şişli örneği

Abstract

Bu tez İstanbul-Şişli Müftülüğü din görevlilerinin hadis-sünnet kültürü üzerine bir alan çalışmasıdır. Araştırmamıza Şişli Müftülüğü'nde görev yapan toplam 113 din görevlisinden 60 din görevlisi katılmıştır.Araştırmamız `üç bölüm`den oluşmaktadır. Birinci bölüm araştırmanın problemi (sorusu-sorunsalı), konusu, amacı, metodu, varsayımları, sınırlılıkları ve literatüründen oluşmaktadır. İkinci bölümde Şişli ilçesinin tarihi, demografik, etnik, sekter, eğitim ve ekonomik yapısı ile ilgili araştırmalar bulunmaktadır. Bunun yanında Diyanet İşleri Başkanlığı'nın kurumsal kimliği, hadis-sünnet alanında yapılan çalışmaları, Başkanlık ve Şişli Müftülüğü'nün hadis-sünnet kültürünün yaygınlaştırılmasında niteliksel ve niceliksel imkânları değerlendirilmiştir. Ayrıca araştırmamızın örneklemini oluşturan din görevlilerinin kişisel ve meslekî bilgilerini kapsamaktadır. Üçüncü bölümde din görevlilerinin hadis usûlü bilgi düzeyleri, hadis kaynaklarından faydalanma sıklıkları, hadis-sünnet kültürünün yaygınlaştırılmasında yöntemleri, sosyal ve kültürel faaliyetleri ve karşılaştıkları sorunlar incelenmiştir. Sonuç bölümünde ise araştırmada ulaştığımız bulgular ve yorumlara yer verilmiştir.Araştırma sonucunda din görevlilerinin toplumda meşhur olan dinî rivayetlerin kaynağını bilme oranı ve hadis usûlü ile ilgili kavram bilgi düzeyinin istenen seviyede olmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca din görevlilerinin hadis-sünnet kültürünün yaygınlaştırılmasında farklı kurumlarda görev alma, spor aktiviteleri ve sosyal faaliyetlere az oranda katılım sağladıkları görülmüştür. Bunun yanında düğün, cenaze, ev, hasta, işyeri ziyareti gibi geleneksel sosyal faaliyetlerde daha aktif oldukları tespit edilmiştir

This thesis is a field study on the hadith-sunnah culture of Istanbul-Sisli Mufti religious officials. 60 religious officials out of 113 religious officials in Sisli Mufti Office participated in our research.Our research consists of `three parts`. The first part consists of the research problem, subject, purpose, method, assumptions, limitations and literature. In the second part, there are researches about the historical, demographic, sectarian, educational and economic structure of Sisli district. In addition, the institutional identity of the Presidency of Religious Affairs, the studies carried out in the field of hadith-sunnah, the qualitative and quantitative possibilities of the Presidency and the Mufti of Sisli in the dissemination of hadith-sunnah culture were evaluated. It also includes the personal and professional information of the religious officials who constitute the sample of our research. In the third chapter, the knowledge levels of religious officials on hadith methodology, the frequency of using hadith sources, the methods of disseminating hadith-sunnah culture, their social and cultural activities and the problems they faced were examined. In the conclusion part, the findings and comments that we have reached in the research are given.As a result of the research, it was determined that the rate of religious officials knowing the source of the religious narrations that are famous in the society and the level of conceptual knowledge about the hadith method was not at the desired level. In addition, it has been observed that religious officials participate in different institutions, sports activities and social activities in spreading the hadith-sunnah culture. In addition, it has been determined that they are more active in traditional social activities such as weddings, funerals, home, patient and workplace visits..