Uluslararası çevre anlaşmalarının belirleyicileri: Politika difüzyonu ve mekânsal etkiler

Abstract

Bu tez, uluslararası çevre anlaşmalarını politika difüzyonu teorisi kapsamında ele almakta ve anlaşmaların yayılımını ulusal ve uluslararası faktörleri dikkate alarak analiz etmektedir. Çalışmada yapılan coğrafi analizler, haritalar yardımıyla uluslararası çevre anlaşmalarının gelişimini incelemekte ve çevre anlaşmalarını onaylayan ülkelerin zamanda ve mekânda kümelendiğini göstermektedir. Ayrıca, ulus devletler arasındaki coğrafi, ekonomik ve kültürel etkileşimleri dikkate alarak yapılan mekânsal ekonometrik analiz sonuçları, anlaşmaların zamanda ve mekânda kümelenmesinin politika difüzyonunun bir sonucu olduğunu göstermektedir.Mekânsal komşuluk, ülkeler arasındaki iletişimin diğerlerine kıyasla daha kolay, hızlı ve düşük maliyetli olmasına neden olmaktadır. Komşu ülkeler birbirlerinin deneyimlerini gözlemleme ve birbirlerinin iyi örneklerinden öğrenme şansı yakalamaktadır. Coğrafi komşuluğun bu özel durumu, çevre anlaşmalarının yayılımında öğrenme kanalının önemli bir politika difüzyonu kanalı olarak öne çıkmasına neden olmaktadır. Bunun yanı sıra ulus devletler, benzer ihracat profiline sahip oldukları ve üçüncü bir ülkeye ihracat yapmak için rekabet ettikleri ülkelerin politika tercihlerinden daha fazla etkilenmektedir. Ticaretin derinliğini ölçen endeksler kullanılarak yapılan mekânsal ekonometrik analiz sonuçları, çevre anlaşmalarının uluslararası pazarda rekabetçi pozisyonlarını korumak isteyen ülkeler arasında yayıldığını göstermektedir. Son olarak bulgular, ortak sosyal ve kültürel değerleri paylaşmanın uluslararası çevre anlaşmalarının yayılımında pozitif bir etkisi olduğunu göstermektedir. Bu sonuçlar, uluslararası çevre anlaşmalarının difüzyonunda öğrenme, rekabet ve benzeme kanallarının etkili olduğuna işaret etmekte ve anlaşmaların uluslararası etkileşimler sonucu ulus devletler arasında yayıldığını göstermektedir.

This thesis examines international environmental agreements within the framework of policy diffusion theory and analyzes the spread of agreements by considering both national and international factors. The study utilizes geographical analysis and maps to examine the development of international environmental agreements and demonstrates that countries that ratify environmental agreements tend to cluster in both time and space. Furthermore, the results of spatial econometric analysis, taking into account the geographical, economic, and cultural interactions among nation-states, indicate that the temporal and spatial clustering of agreements is a result of policy diffusion.Spatial proximity leads to easier, faster, and more cost-effective communication among countries compared to others. Neighboring countries have the opportunity to observe each other's experiences and learn from their good examples. This unique aspect of geographical proximity highlights the importance of the learning channel as a significant mechanism for policy diffusion in the spread of environmental agreements. Additionally, nation-states are more influenced by the policy preferences of countries with similar export profiles, with which they compete in exporting to a third country. The results of spatial econometric analysis using indexes that measure the strength of trade relations demonstrate that environmental agreements spread among countries that seek to maintain competitive positions in the international market. Finally, the findings indicate that sharing common social and cultural values has a positive impact on the diffusion of international environmental agreements. These results suggest that learning, competition, and emulation channels are effective in the diffusion of international environmental agreements and demonstrate that agreements spread among nation-states as a result of international interactions.