Basketbol antrenörlerinde bireysel yenilikçilik ve iş performansı ilişkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı Türkiye'deki basketbol antrenörlerinin bireysel yenilikçilik ve işperformansı düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi ve çeşitli demografik değişkenleregöre karşılaştırılmasıdır. Tarama modeline göre yürütülen çalışmaya Türkiye'nin çeşitlibölgelerinden 223 erkek 104 kadın olmak üzere toplam 327 basketbol antrenörü katılmıştır.Araştırmada veri toplama aracı olarak, olarak üç bölümden oluşan anket formu kullanılmıştır.İlk bölüm, araştırmacı tarafından hazırlanan kişisel bilgi formudur. İkinci kısımda,katılımcıların bireysel yenilikçilik davranışlarını tespit etmek amacıyla, Hurt ve ark. (1977)tarafından geliştirilen ve Türkçeye Kılıçer ve Odabaşı (2010) tarafından uyarlanan BireyselYenilikçilik Ölçeği (BYÖ) kullanılmıştır. Söz konusu ölçek 20 maddeden oluşmaktadır.Ölçeğin uyarlama sürecinde ,87 olarak tespit edilmiştir. Veri toplama aracının üçüncübölümünde katılımcıların iş performansı düzeylerinin tespiti için kullanılan İş performansıölçeği, Sigler ve Pearson (2000) tarafından geliştirilmiş Çöl (2008) tarafından Türkçegeçerlemesi yapılmıştır. Ölçek tek boyutludur ve 4 maddeden oluşmaktadır. Yapılan veridağılım homojenliği testinde elde edilen verilerin homojen dağılıma sahip olmadığı görülmüş,bu nedenle parametrik olmayan istatistik yöntemleri uygulanmıştır. Çalışmada veriler %95güven aralığında işlenmiştir. Araştırma sonucunda katılımcıların iş performansortalamalarının çok yüksek seviyede olduğu, katılımcıların çoğunluğunun bireysel yenilikçilikbakımından öncü karakterde olduğu, kuşkucu karakterdeki katılımcıların ise gruplar arasındaen az yüzdeye sahip olduğu görülmüştür. Bununla birlikte bireysel yenilikçilik ile işperformansı arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü ve orta düzeyde korelasyonilişkisi olduğu görülmektedir. Buna göre bireysel yenilikçilik arttıkça iş performansı da artışgöstermektedir.Anahtar Kelimeler: Antrenör, Bireysel Yenilikçilik, İş Performansı

The aim of this study is to determine the relationship between individualinnovativeness and job performance levels of basketball coaches in Turkey and to comparethem according to various demographic variables. A total of 327 basketball coaches, 223 menand 104 women, from various regions of Turkey participated in the study, which was carriedout according to the survey model. The data collection tool in this study, a questionnaire wasused as consisting of three parts. The first part is the personal information form prepared bythe researcher. In the second part, Hurt et al. (1977) and adapted to Turkish by Kılıçer andOdabaşı (2010), the Individual Innovation Scale (BYÖ) was used. This scale consists of 20items. During the adaptation process of the scale, it was determined as .87. In the third part ofthe data collection tool, the Job performance scale used to determine the job performancelevels of the participants was developed by Sigler and Pearson (2000) and validated inTurkish by Çöl (2008). The scale is unidimensional and consists of 4 items. It was observedthat the data obtained in the data distribution homogeneity test did not have a homogeneousdistribution, therefore non-parametric statistical methods were applied. In the study, the datawere processed with a 95% confidence interval. As a result of the research, it was seen thatthe job performance averages of the participants were very high, the majority of theparticipants were pioneers in terms of individual innovativeness, and the skeptical participantshad the lowest percentage among the groups. In addition, it is seen that there is a statisticallysignificant, positive and moderate correlation relationship between individual innovativenessand job performance. Accordingly, as individual innovativeness increases, job performancealso increases.Keywords: Coach, Individual Innovation, Job Performance