Canine parvoviral enteritisli köpeklerde plazma fibroblast büyüme faktörü-23 ve α-klotho düzeylerinin araştırılması

Abstract

Tüm dünya genelinde canin parvovirus Tip-2'nin üç varyantının da neden olduğu canin parvovirus enteriti (CPV), yüksek morbidite ve mortalite ile seyreden, salgınlara neden olan oldukça bulaşıcı ve öldürücü viral bir patojendir. Bu araştırma ile klinik olarak gastroenteritis semptomları gösteren kanlı ishal, kusma, depresyon, genel durum bozukluğu ile getirilen ve fekal antijen testi ile parvoviral enteritis tanısı konan farklı cins ve ırktan, hiç aşılanmamış 0-8 aylık 24 köpek çalışma materyalini oluşturdu. Fekal antijen testi ile parvovirus ön tanısı konulan köpeklerin dışkı örnekleri CPV-2 proteinini kodlayan spesifik primerler ile PCR testine tabi tutularak parvovirus teşhisi kesinleştirilen köpeklerden antikoagulantlı (K3-EDTA ve Na-sitratlı) ve antikoagulantsız kan örnekleri alındı. Bütün köpeklerin hemogram, oksidatif stres (NO, MDA, TAS, TAK) parametreleri, FGF-23 ve α-Klotho konsantrasyonları ölçüldü. Sonuç olarak, vaka grubunda yer parvoviral enteritisli köpeklerin beyaz küre sayısı, lenfosit sayısı, eozinofil sayısı, lenfosit yüzdesi ve eozinofil yüzdesi kontrol grubundaki sağlıklı deney hayvanlarından anlamlı olarak düşük iken nötrofil yüzdesi anlamlı olarak yüksekti (p<0.001). Oksidatif hasarın en belirgin göstergesi olan MDA ile beraber NO (p<0.001) da artış göstererek parvoviral enteritisli köpeklerde oksidatif hasarın geliştiği ve buna bağlı olarak total antioksidan düzeyinin azalması da kötü prognoz ile ilişkili olabileceği kanısına varılmıştır. Serum FGF-23 artarken α-Klotho (p<0.001) konsantrasyonlarının düşüşü, parvovirusun böbreklerde erken dönemde hasar meydana getirmeye başladığını ve hastalık ilerledikçe bu düşüşün artması böbreklerde nefron kayıbından dolayı α-klotho üretiminin ve salınımının azalmasına yol açtığı düşünülebilir. Artmış serum FGF-23 konsantrasyonlarının, CPV'li köpeklerde hiperfosfatemi gelişimi ve CKD ilerlemesi riski ile ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, FGF-23, CPV'li köpeklerde mineral metabolik bozuklukların erken bir göstergesi olarak değerlendirilebilir ve klinik uygulamada CPV'li köpeklerde prognostik bir belirteç olarak faydalı olabilir.

Canine parvovirus enteritis (CPV), caused by all three variants of canine parvovirus Type-2, is a highly contagious and lethal viral pathogen that causes epidemics with high morbidity and mortality worldwide. In this study, unvaccinated and 0-8 months old, 24 dogs from different genus and breeds were used for the study material. The dogs had clinical symptoms of gastroenteritis, bloody diarrhea, vomiting, depression, general condition disorder and they were diagnosed with parvoviral enteritis by fecal antigen test. Anticoagulant (K3-EDTA and Na-citrate) and non-anticoagulant blood samples were obtained from dogs whose parvovirus diagnosis was confirmed by PCR test with specific primers encoding CPV-2 protein. Hemogram, oxidative stress (NO, MDA, TAS, TAK) parameters, FGF-23 and α-Klotho concentrations of all dogs were measured. As a result, the dogs with parvoviral enteritis in the case group had lower white blood cell count, lymphocyte count, eosinophil count, lymphocyte percentage and eosinophil percentage than the healthy experimental animals in the control group, while the neutrophil percentage was significantly higher (p<0.001). It has been concluded that oxidative damage develops in dogs with parvoviral enteritis by increasing NO (p<0.001) together with MDA, which is the most prominent indicator of oxidative damage, and accordingly, decreased total antioxidant level may be associated with poor prognosis. It can be thought that the decrease in α-Klotho (p<0.001) concentrations while serum FGF-23 increased make parvovirus to started damage in kidneys in the early period. And that this decrease may increase the disease progressed, leading to a decrease in α-klotho production and release due to nephron loss in the kidneys. It is determined that the increased serum FGF-23 concentrations are associated with an increased risk of developing hyperphosphatemia and CKD progression in dogs with CPV. Therefore, FGF-23 can be evaluated as an early indicator of mineral metabolic disorders in dogs with CPV and may be useful in clinical practice as a prognostic marker in dogs with CPV.