Motivations, experiences and needs of foster parents in Turkey

Abstract

Koruyucu aileler, çeşitli nedenlerle kurum bakımında kalan çocuklara aile ortamının sıcaklığında bir ev sağladıkları için, çocuk koruma sisteminin kalbinde yer almaktadırlar. Bununla birlikte, diğer ülkelerde olduğu gibi, Türkiye'de de mevcut koruyucu aile sayısı, aile ortamında bir eve ihtiyaç duyan çocukların sayısından çok daha azdır ve bu da koruyucu aile sayısında artış olması gerektiğini göstermektedir. Bu yüzden, Türkiye'de aileleri koruyucu aile olmaya yönelten belli başlı sebeplerin neler olduğunun ve koruyucu aile olduktan sonra ne gibi deneyimler yaşadıklarının anlaşılmasına ihtiyaç vardır. Koruyucu aile olmak ödüllendirici bir deneyim olabildiği kadar, bazı zorlukları da içerebilmektedir ve koruyucu ailelerin sorunsuz bir şekilde bu hizmete devam edebilmeleri için onlara çeşitli desteklerin sağlanmasına ihtiyaç vardır. Türkiye'de koruyucu ebeveynlerin, koruyucu aile sistemine dahil olma sebeplerini, koruyucu ailelikle ilgili bakış açılarını ve kişisel deneyimlerini araştıran, bu konuda yapılmış çalışmalar sınırlıdır. Bu kalitatif çalışma, Türkiye'deki koruyucu ebeveynlerin koruyucu aile olma motivasyonlarını, kişisel deneyimlerini ve destek ihtiyaçlarını daha iyi anlamayı sağlayarak literatürdeki bu açığın giderilmesine katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Bu amaçla, İstanbul'da yaşayan, en az bir biyolojik çocuğu olan altı koruyucu ailede, anne ve babalarla derinliğine görüşmeler yapılmıştır. Koruyucu ebeveyn olarak ortak deneyimlerini anlamak ve çift olarak etkileşimlerini gözlemlemek için her ailede anne ve baba ile birlikte görüşülmüştür. Sistemik perspektif ile, koruyucu aile olduktan sonra aile alt sistemlerindeki ilişkilerde meydana gelen değişimler de incelenmiştir. Veriler Tematik Analiz metodu ile analiz edilmiş ve sonuç olarak yedi ana tema ortaya çıkmıştır: Motivasyonlar; Çocuğa Bağlanma Süreci; Koruyucu Aile Olmanın Zorlukları; Zorluklarla Baş etme; Dönüşüm; Çocuğun Geleceğine İlişkin Kaygı; Sistemle İlişki. Hem klinisyenler için öneriler hem de Türkiye'deki koruyucu aile sistemine ilişkin öneriler sunulmuş ve gelecekteki araştırmalar için de bazı önerilerde bulunulmuştur.

Foster families take place in the heart of the child welfare system, as they provide a warm family home to children who stay in the institutions for various reasons. However, same as in other countries, in Turkey, the present number of foster families is much less than the demand of children who need family homes, requiring for an increase in the number of foster families. For this reason, there is a need to understand the main reasons that attract families in Turkey to foster care and what they experience after they become a foster family. As much as a rewarding experience it may be, being a foster family may involve some difficulties as well, and foster families need to be provided various types of supports to continue to foster smoothly. There is limited research in Turkey that explore foster parents' reasons to be involved in foster care system, their perspectives on foster care, and personal experiences. This qualitative study intends to contribute to filling the gap in the literature by increasing understanding of the motivations, personal experiences, and support needs of foster parents in Turkey. With this aim, in-depth interviews were conducted in Istanbul, Turkey with six foster mother and father dyads, who had at least one biological child. For each family, parents were interviewed together to understand their joint experience as a foster parent and to observe their interactions as a couple. From the systemic perspective, any changes in the relationships of family subsystems after becoming a foster family were also examined. Data was analyzed with Thematic Analysis method, which revealed seven main themes: Motivations; The Process of Bonding with the Child; Difficulties of Being a Foster Family; Coping with the Difficulties; Transformation; Anxiety Related to the Child's Future; and Relationship with the System. Both clinical implications for clinicians and policy implications related to the foster care system in Turkey are presented, and recommendations are made for future research.