The dialectic between institutional pluralism and field level responses

Abstract

Neo-kurumsal çalışma, akademisyenlerin farklı kurumsal çevrelerle iletişime geçen örgütlerin algılarının ve pratiklerinin değişimlerini inceleme yöntemlerini geliştirdiler. Buna rağmen, organizasyon ve yönetim alanında eleştirel çalışmalar, örgütsel alan eylemliliği hakkında teorik bilginin eksikliğini ileri sürdü. Bu tip bir eylemlilik önemlidir çünkü toplumsal problemlere dair anlam sistemlerini ve politik pratikleri üretir, yineler ve değiştirir. Buna bağlı olarak, kurumsal çokluğun örgütsel alan tepkileri üzerindeki etkisi son zamanlarda bilimsel olarak ilgi çekmekte. Lakin araştırmaları yanlış yönlendiren, bireysel örgütlerin melez yapılarına ve stratejilerine odaklanan son çalışmalar, örgütsel alan tepkilerinin tek bir mantığın baskısıyla ya da çift dominant mantığın etkileşimiyle etkilendiğini ileri sürdü. Çalışmalar, hem kurumsal çokluk ve örgütsel alan tepkileri arasındaki diyalektik bağlantıyı hem de bu iki olgunun etkileşimi arasındaki negatif yönleri ihmal etti. Dolayısıyla bu tez, kadına yönelik şiddete son verme çabasında olan ulusal bir örgütsel alanın titiz çalışmalarını inceleyerek, toplumsal, politik ve kurumsal süreçleri aydınlatmaya, örgütlerin toplumsal problemlerinin çözümünde nasıl aracı olduğunu anlatmaya çalıştı. Bu görevi, değiştirilmiş bir tümevarımsal içerik analizi yöntemini kullanarak, bakanlık raporları, Türk hukuku ve kanunları, uluslararası örgütlerin raporlarından derleme yönetimsel dokümanlar ile, akademik literatür, feminist dergiler, haber siteleri, ulusal gazeteler ve baro dergilerinin çeşitli yazılarını içeren, metinsel veriler üzerinden gerçekleştirdim. Tezim gösteriyor ki cinsiyetçi şiddete dikkat çekmeye yönelik politik aktiviteler rekabetçi kurumsal çoklukla yönlendirilmiş, kültürel açıdan ayırt edilebilecek örgütsel alan tepkilerine yol açtı. Bu tepkiler, alanı etkileyen kurumsal çokluğu da etkiledi ve değiştirdi. Özetle, politik ideolojilerin ve onun örgütlenme prensiplerinin varlığı örgütsel eylemlilik ile aile, din, şirket ve devlet gibi sosyal sektörlerden ve onların kurumsal mantıklarıyla çarpıştırıldı. Bu çarpışmalar, yürüyüş düzenleme, lobicilik, iş birliği kurma, işten çıkarma, atama ve eğitim programları düzenleme gibi farklı örgütsel alan tepkilerine yol açtı. `Saptırılmış Örgütlenme` şeklinde ifade ettiğim bir örgütsel tepki, alan kurulup olgunlaştıkça, toplumsal bir rıza yaratarak, toplumun kurumlarından doğan kurumsal mantıkları baskın hale getirirken, demokrasi, aile, din ve devlet kurumlarından gelen kurumsal mantıkları çarpıştırdı. Devlet ve şirket birleşiminden doğan resmi yapısallaştırma süreci ise diğer örgütlerin tepkilerini ve etkisini kısıtlayarak, kadına yönelik şiddetin çözüm sürecini olumsuz yönde etkiledi. Örgütsel alanı çöküş sürecine iterek, halihazırdaki örgütsel pratiklerin uygulanmasını tehlikeye atan bir yıkıma sebep oldu.

Neo-institutional based study advanced the ways scholars examined - the changes in the perceptions and practices of organizations when they interact with different institutional environments. Nevertheless, critical studies of organization and management asserted that there is still a lack of theoretical understandings on organizational field agency. Such agency is crucial, since it creates, reproduces, and transforms the meaning systems and the political practices in relation with social issues. Accordingly, the impact of institutional pluralism on organizational field responses has recently gained scholarly attention. However, studies focused on hybrid structures and strategies of individual organizations, which misled the research with assertions that organizational fields were dominated by a single institutional logic or the interplay between dual dominant institutional logics. This neglected both the dialectical relationship between organizational field responses and institutional pluralism as well as the negative aspects of such relation. Consequently, this thesis examined the rigorous work of a local organizational field, that struggles to end violence against women in Turkey, as a means to clarify the social, political and institutional processes and how organizations mediate the resolution of social issues. To achieve such task, I implemented a modified version of an inductive content analysis. I examined data from more than 400 qualitative, textual sources including administrative documents (governmental reports, Turkish law and codes, the reports of international organizations), academic literature, Turkish feminist magazines, news portals, Turkish local newspapers and journals of Turkish bar associations. The analysis revealed that political activity to amplify attention on gendered violence lead to culturally distinctive organizational field responses guided by a competitive institutional pluralism. These responses also affected and altered the degree of such pluralism. The findings illuminate that the rise of a political ideology - feminism and its organizing principles - were evident, as they challenged the social sectors and their institutional logics, including the family, religion, corporation, and the state. These processes led to diverse organizational field responses from marching, lobbying, cooperation, dismissal, co-optation, and training. As the field formed and matured, a kind of organizational field response as I express, `Demotivated Organizing` tended to create social content and to dominate the institutional logics deriving from the society, that led to a conflict of the logics deriving from democracy, family, religion and state. As the state and corporations limited the practices of diverse organizations, they negatively affected the resolution of violence against women. Emerging social processes caused field crisis and disruptive changes that jeopardized the implementation of foregoing organizational practices.