H2S salınımı yapan yeni ilaç etken maddelerinin sentezi ve microglia hücrelerinde etkinliklerinin belirlenmesi

Abstract

Hidrojen sülfür (H2S), memeli canlılarda enzimatik veya enzimatik olmayan yollarla sentezlenen ve antiinflamatuar, antikanser, antioksidan gibi biyolojik etkinliklere sahip olduğu bilinen önemli bir uyarı molekülüdür. Bununla birlikte, çeşitli H2S salıcıları ve türevlerinin de biyoaktif bileşikler olması, bu alana olan ilginin artmasını sağlamıştır. Bu amaçla, tez çalışmasında literatürde H2S salıcı olarak tanımlanan 5-fenil-3H-1,2-ditiyol-3-tiyon (ADT) ve tiyobenzamit (TB) iskelet yapıları seçilerek 28 yeni türevi sentezlenmiş, yapıları çeşitli spektroskopik analizlerle doğrulanmıştır. Sentezlenen bileşiklerin H2S salınımı yapıp yapmadıkları metilen mavisi yöntemi kullanılarak tayin edilmiş ve tüm bileşiklerin değişen derişimlerde H2S salma yeteneğine sahip olduğu tespit edilmiştir. Araştırmanın ikinci kısmında bu bileşiklerin, LPS uygulaması ile inflamasyon modeli oluşturulan SIM-A9 mikroglia hücrelerindeki sitotoksitesi değerlendirilmiştir. Çalışmanın devamında toksik özellik göstermeyen bileşiklerin, inflamasyon durumunda artan NO üretimini baskılama düzeyleri araştırılmış ve en iyi baskılamayı S4, S15, T7 ve T9 bileşiklerinin yaptığı gözlenmiştir. Genel olarak, çalışmalar bu bileşiklerin antiinflamatuar ve antikanserojenik moleküller olarak etken olabileceklerini göstermekle beraber, bu özelliklerin ileri in vitro ve in vivo çalışmalar ile geliştirilmesi gerekmektedir.

Hydrogen sulfide (H2S) is an important signaling molecule that is synthesized enzymatically or non-enzymatically in mammals and is known to have biological activities such as anti-inflammatory, anticancer, and antioxidant. However, the fact that various H2S releasing compounds and their derivatives are bioactive compounds has increased the interest in this field. For this purpose, in the present thesis study, 5-phenyl-3H-1,2-dithiole-3-thione (ADT) and thiobenzamide (TB) skeleton structures, which are defined as H2S releasers in the literature, were selected and 28 new derivatives were synthesized and their structures were confirmed by various spectroscopic analyzes. The H2S releasing capacities of the synthesized compounds were determined using the methylene blue method and it was determined that all compounds had the ability to release H2S at varying concentrations. In the second part of the study, the cytotoxicities of these compounds in LPS treated SIM-A9 microglia cells, as an inflammation model were evaluated. Following this, the compounds without any cytotoxic properties were also evaluated for their ability to supress LPS induced NO production. and accordingly, it was observed that S4, S15, T7 and T9 showed highest supression on inflmaation related NO increase. Overall, results showed that these compounds may have potential as antiinflamatory and anticancer compounds that should be confirmed by further studies in the future.