Yoğun bakım hastalarında enteral beslenmenin kesilmesine neden olan faktörler

Abstract

Enteral beslenme, fonksiyonel bir gastrointestinal sisteme sahip kritik hastalarda beslenme tedavisinin ilk basamağını oluşturur. Etkin biçimde uygulanan enteral beslenme, bağırsakların yapısal ve fonksiyonel bütünlüğü korunmasını, ayrıca mortalite ve enfeksiyon gibi komplikasyonların azalmasını sağlar. Yoğun bakım hastalarında farklı nedenlere bağlı olarak enteral beslenmede kesintilerin olması sık karşılaşılan bir durumdur. Bu çalışma bir yoğun bakım ünitesinde yaşanan enteral beslenme kesintilerinin nedenleri, sıklığı ve sürelerinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Veriler, İstanbul Tıp Fakültesi (Çapa) Anesteziyoloji ve Reanimasyon Yoğun Bakım Ünitesi'nde, 1 Ocak 2019 ve 31 Aralık 2019 tarihleri arasında, ≥5-20 gün arası tüple enteral beslenme uygulanan 141 hasta dosyasının retrospektif incelemesi ile toplandı. Hastaların yaş ortalaması 61.25±17.92, %53.2'si erkek ve yatış gün sayısı ortalaması 11.28±5.36 gün idi. Hastaların %84.4'üne (n=119) beslenme kesintisi yapıldı. Hedeflenen ve alınan kilokalori farkı ortalaması -7384.34±5604.33 şeklindeydi. Havayolu ilişkili girişimlere bağlı beslenme kesintileri tüm kesintilerin %69.7'sini oluşturdu. Bunu %40.3 ile cerrahi girişimlere bağlı perioperatif dönem kesintileri izledi. Hastaların %17.6'na bir kez, %48.7'ne 2-4 kez, %33.6'na ≥5 kez beslenme kesintisi yapıldığı saptandı. Toplam kesinti süre ortalaması 40.5±42.0 saat bulundu. Cerrahi girişimler ilişkili perioperatif dönem kesintilerin süresi diğer nedenlerden daha uzundu (29.2±34.8 saat, p=0.000). Gastrik rezidü gibi gastrointestinal sorunlar ve tüp problemlerine bağlı kesintiler birlikte değerlendirildiğinde tüm kesintilerin %47.1'lik bir oranını oluşturuyordu ve toplamda ortalama 37.05 saatlik bir kesinti süresine yol açtı. Yoğun bakım hastalarında yaşanan enteral besleme kesintilerinin ve kesintilere bağlı yaşanan kilokalori açıklarının daha sıkı bir şekilde takip edilmesi, bu kesintilerin sayı ve sürelerinin en aza indirilmesi için alınabilecek önlemlere yönelik ek protokoller geliştirilmesi önerilir.

Enteral nutrition constitutes the first step of nutritional therapy in critically ill patients with a functional gastrointestinal system. Effective enteral nutrition ensures the protection of the structural and functional integrity of the intestines and the reduction of complications such as mortality and infection. It is common for intensive care patients to have interruptions in enteral nutrition due to various reasons. This study was conducted in order to evaluate the causes, frequency, and duration of enteral nutrition interruptions in an intensive care unit. The data were collected by retrospective examination of the files of 141 patients who had enteral feeding with a tube for ≥5-20 days between January 1, 2019 and December 31, 2019 in the Anesthesiology and Reanimation Intensive Care Unit of Istanbul Faculty of Medicine (Çapa). The mean age of the patients was 61.25±17.92, 53.2% of them were male and the mean number of hospitalization days was 11.28±5.36 days. Nutritional interruptions were applied in 84.4% (n=119) of the patients. The average of the targeted and obtained kilocalorie difference was -7384.34 ± 5604.33. Nutrition interruptions due to airway-related interventions accounted for 69.7% of all interruptions. This was followed by perioperative interruptions due to surgical interventions with 40.3%. It was detected that 17.6% of the patients had interruptions once, 48.7% had 2-4 times, and 33.6% had ≥5 times. The mean total interruption time was 40.5±42.0 hours. The duration of perioperative interruptions related to surgical interventions was longer than other causes (29.2±34.8 hours, p=0.000). When gastrointestinal problems such as gastric residue and interruptions due to tube problems were evaluated together, they constituted 47.1% of all interruptions and led to an average interruption time of 37.05 hours in total. It is recommended to monitor enteral nutrition interruptions and kilocalorie deficits due to interruptions in intensive care patients more closely and to develop additional protocols for measures that can be taken to minimize the number and duration of these interruptions.