Tedaviye son vermenin etik boyutu

Abstract

Hasta bireyin sağlık durumu ve kendi kendine yetebilme seviyesi hangi düzeyde olursa olsun sağlık çalışanlarının amacı hastanın rahatsızlık durumunu tedavi etmek, hasta bireyi gelebilecek en iyi yeterlilik düzeyine getirmek ve hayat konforunu sağlamaktır. Çeşitli nedenlerle (kısmi yada tam bağımlı) hayatını makinelere bağlı olarak yaşamak zorunda kalan bireyler kısmi yada tam olarak başka bir bireyin yardımına ihtiyaç duymaktadırlar.Yaptığımız çalışmada makinelere bağlı yaşamak zorunda kalmaları durumunda sağlık çalışanları ve hasta yakınlarının da kendilerine yakınlarının bakmasını istemeyip, sorun giderilemiyorsa makinelere bağlı yaşamak yerine ölmeyi tercih ettikleri görülmektedir. Ancak hasta birinci derece yakınları olduğunda sonuna kadar desteği isteyip her koşulda evde bakmayı kabullenmektedirler. Bunun yanında sağlık çalışanları geri dönüşümü olmayacak hastalar için yasal düzenlemelerin yapılması konusunda hemfikirde oldukları görülmüştür.Her canlı gibi ölümlü olan insanında belli bir yaşam süresi bulunmaktadır. Önemli olan bu sürenin en iyi şekilde geçirilmesidir. Bireyin istemediği sadece yakınlarının vicdani rahatlama için hastanın yaşamının desteklerle devam ettirilmesi soru işaretlerinin olduğu bir konudur. Yaşamı yaşamak zorunda kalan bireyin fikri ön plana alınmalı bunun yanında yakınları vicdani olarak yük altında bırakmamak amacıyla yasal düzenlemeler yapılmalıdır. Burada yine asıl görev sağlık çalışanları hasta ve hasta yakını arasındaki iletişime düşmektedir. Hasta yakınları açısından olaya baktığımızda tedavinin ne olursa olsun sonuna kadar devam etmesini istemelerinin nedeni dini inançlar olarak karşımıza çıkmaktadır. İyi bir iletişim ve doğru bir yönlendirme ile hasta istemediği bir yaşamı yaşamak zorunda kalmaz ve hasta yakını da bilgilendirmeyle ortak alınan karar neticesinde vicdanen kendini rahatsız hissetmesinin önüne geçilir. Sağlık çalışanın, hasta ve hasta yakını arasındaki iletişimin uygun olması, tedavi olarak yapılabilecek bir şey kalmadığında bireyin haysiyet ve onuruna yakışır bir şekilde semptomatik tedavisinin gerçekleştirileceği, kalan yaşam süresini acı çekmeden geçireceğini bilmeleri makine desteği ile bir süre daha istenmeyerek yaşanmak zorunda kalınacak yaşam süresinin devam etmesinin önüne geçilecektir. Bu çalışmanın amacı, solunum destek ünitesine bağımlı olan hastanın yaşamıyla ilgili alınacak kararın kendi özgür iradesine bırakılması gerektiği, karar veremeyecek durumda olan hastalarda bilgilendirilmiş hasta yakınının bu kararı vermesinin uygun olduğu kararına varmaktır. Bu çalışmayla solunum destek ünitesi konusuna dikkatleri çekerek konuyla ilgili yasal düzenlemelerin yapılmasına yardımcı olmaktır. Solunum destek ünitesinin kapatılması kararının yasalarla desteklenmesi ile doktor, hasta ve hasta yakınlarının yaşamla ilgili karar vermede yasal engellerle karşılaşmalarını önlemektir.Anahtar kelimeler: Sağlık, hasta, solunum desteği, iletişim, bilgilendirme, ortak karar.

Regardless of patient?s medical condition and level of self-sufficiency, the main objective of healthcare workers is to treat the patient?s ailment, increase his/her level of self-sufficiency and provide comfort in life. In cases where individuals are compelled to continue their lives (partially or completely dependent) to machines become partially or completely dependent on the help of others.In this study it has been observed that individuals compelled to continue their lives dependent on machines tend to refuse help from healthcare workers or their relatives and prefer to die rather than continue living connected to a machine should the problem be incurable.However patients with first degree relatives ask for support until the very end and accept being looked after at home regardless of condition. On the other hand, it has been observed that healthcare workers are at a consensus on the need for legal arrangements for patients with irreversible conditions.As with all mortals humans have a certain life span. The important thing is that he/she spends this period in best conditions possible. Cases where patients wish to end their life because of their condition but relatives insist on life-support to relieve their consciousness remain rather controversial. Priority should be given to the patient having to experience the condition. Legal arrangements should be put in effect that relieves relatives from the burden of their conscience. Here, once again, the main responsibility is with the healthcare worker and their communication between the patient and his/her relatives. Looking from the relatives? perspective the reason for insisting on the continuation of treatment until the very end is mostly rooted in religious beliefs. Good communication and proper guidance could relive the patient from a life they do not want to live whilst consoling relatives from their burden on their conscience as the result of a joint decision taken after thorough contemplation. Good communication between healthcare worker and patient and relatives will help healthcare worker to offer symptomatic treatment that suits dignity and honor of the patient when no other treatment option is available. Patients will know that they will live the remainder of their life without pain and therefore this will curtail the likelihood of being forced to live a life they do not wish to continue. The purpose of this study is to rectify that patients connected to life support units should be able to freely make decisions concerning their lives and that it is completely acceptable for relatives to take this decision should patients be in a condition that prevent them doing so. This study intends to draw attention to the issue of life support units with the aim of helping the development of necessary legal arrangements. Establishing a legal standing for switching off life support units will prevent both doctors and patient relatives facing judicial problems in taking decisions related to the patient?s life.Key words: Health, patient, respiration support, communication, notification, joint decision.