Türkiye`de basın özgürlüğü (2002-2017)

Abstract

Bu çalışmada, 2010 yılına kadar Türkiye'de birçok demokratikleşme reformu yapan AK Parti hükümetlerinin, bu tarihten itibaren giderek otoriterleşme sürecine girdiği ve bu süreçle birlikte Türkiye'nin hızla basın özgürlüğünden uzaklaştığı, ülkede gazeteci tutuklamalarının gelişmiş ülkelere kıyasla çok fazla olduğu, gazetecilerin iktidar tarafından verilen listeler sonucunda işten atıldığı ve çeşitli baskılara maruz kaldığı iddiaları, literatür taraması, gazete ve internet haberleri, uluslararası ve Türkiye'deki basın kuruluşlarının raporları ve bu kuruluşların ellerindeki istatistiki verilerle, aynı zamanda yapılan medya sektörüne mensup veya bu sektörü bilen kişilerle yapılan derinlemesine mülakatlar üzerinden incelenmiştir. Bu çalışmada, teorik çalışma modeli olarak `rekabetçi otoriterlik` kavramına değinilmiştir. Çalışmanın sonuçlarında; Türkiye'de acil bir şekilde demokratikleşme, hukukun üstünlüğü, yargının tarafsızlığı ve basın özgürlüğünün sağlanabilmesinin önünü açacak reformların yapılması gerektiği tespit edilirken, bunun için, iktidarın, muhalefetin ve toplumun bir an önce bir araya gelerek atması gereken adımlara da yer verilmiştir.

This study aims to analyze the validity of criticisms against Turkey's ruling AK Party (Justice and Development Party), which was able to successfully carry out democratization reforms until 2010. These criticisms include authoritarian transformation of the country, imprisonment of too many journalists compared to developed countries and political pressures upon media institutions and journalists. These claims will be analyzed on the basis of literature review, journal and internet news, Turkish and international journalist associations' reports and statistical data as well as in-depth interviews made with media workers or people who are specialized in media studies. This study used `competitive authoritarianism` as its theoretical model to explain AK Party's authoritarian system and pressures upon the media. This study concludes that Turkey needs to make urgent reforms to provide democratization, rule of law and neutrality in legal system and in order to that, government, opposition and Turkish society should come together and take necessary steps.