Postmenopozal osteoporozda etidronat ve alendronat tedavisinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Yaşam beklentisi ve yaşlı nüfusu arttıkça osteoporozun sağlık ve ekonomik yükü de önemli miktarda artmaktadır. Nüfusun önemli bir kısmı sedanter bir yaşam tarzına sahiptir. Teknolojik ilerlemeler ve hizmete yönelik ekonominin gelişmesi, fiziksel olarak ağır denebilecek işlerde çalışan insanların sayısını azaltmaktadır. Bununla beraber, insanların boş vakitlerde yaptıkları aktiviteler de azalmıştır. Televizyon ve benzeri pasif oyalanma şekilleri daha sık kullanılmakta, fiziksel aktivite ve egzersiz gibi alışkanlıkların gelişmesine engel olunmakta sonuçta pik kemik kitlesi daha düşük olmakta ve osteoporozun oluşma şansı artmaktadır. Kadınlarda zaten daha az olan kemik kitlesi, menapoz sonrası daha da azalmakta, dengesiz beslenme, doğum sayısının fazlalığı gibi sebepler de eklenince bölgemizde oldukça büyük miktarda postmenapozal osteoporozlu hasta ile karşılaşmaktayız. Bu çalışmamızın amacı, bifosfanatlar olarak bilinen grubun iki üyesi; Etidronat ve Alendronatın postmenapozal osteoporoz tedavisinde etkinliğini araştırmak ve sadece kalsiyum verilen grupla karşılaştınlmasıdır. DEXA ile kemik mineral yoğunluğu (BMD) ölçümü yapılarak osteoporoz tanısı alan 115 hasta çalışmaya alındı. Hastaların, demografik özellikleri kaydedilerek grupların homojen olması sağlandı. Çalışmaya alınan hastalara bir yıl süreyle etidronat, alendronat veya sadece kalsiyum tedavisi verildi. Tedaviden önce ve sonra fizik muayene, serum kalsiyum, fosfor, alkalen fosfataz ile 24 saatlik idrarda kalsiyum/kreatinin oranlarına bakıldı. Tedavinin bitiminde, kontrol grubunda klinik değerlerde iyileşme olmadığı, laboratuar değerlerinde anlamlı olmayan değişikliklerin olduğu, BMD değerlerinde ise anlamlı azalmalar meydana geldiğini gördük. Her iki tedavi grubunda da, klinik bulgularda anlamlı iyileşmeler elde edilirken, laboratuar değerlerinde anlamlı olmayan değişiklikler oldu. Tedavinin bitiminde tekrarladığımız BMD ölçüm sonuçlarına göre, hem etidronatın hem de alendronatın, kemik kaybını durdurduğu hatta kemik kitlesinde artış meydana getirdiğini tesbit ettik. Her iki ilacın da kontrol grubuna göre istatistiksel olarak oldukçaanlamlı (p<0.001) derecede iyi sonuç verdiğini gördük. Tedavi grupları birbirleri ile karşılaştırıldığında, sadece büyük trokanter değerlerinde alendronatın etidronata göre anlamlı BMD artışı sağladığını, diğer bölgelerde aralarında anlamlı fark olmadığını gördük. Tedavi gruplarını kendi içlerinde tedavi öncesi ve sonrası karşılaştırdığımızda, alendronatın bütün bölgelerde çok anlamlı (p<0.001) artışa sebep olduğunu, etidronatın ise trokanter dışında anlamlı (p<0.05) artış yaptığım tesbit ettik. Çalışmamız sırasında hiçbir hastamızda tedavinin bırakılmasını gerektirecek önemli bir yan etkiye rastlamadık. Sonuç olarak postmenapozal osteoporoz tedavisinde kalsiyumun tek basma yeterli olamayacağım, bifosfanatlann tedavide iyi bir seçenek olabileceğini, tedavi maliyeti ve kullanım kolaylığı da düşünülünce etidronatın da en az alendronat kadar tercih edilebilecek bir ilaç olduğu kanaatine vardık. 1C VÜSSEKÖĞRETte! KURULU

SUMMARY As life expectancy increases and the number of elderly grows, the health and economic burdens of osteoporosis will increases significantly. A significant proportion of the population lives a sedantery lifestyle. The development of a technology and service- based economy has reduced the number of individuals engaged in physically strenuous occupations. Simultaneously, the number of hours spent engaging in leisure-time activities has gone down. Passive forms of recreation, such as television and video games, are commonly practiced by children, reducing the development of habits related to physical activity and exercices. Bone mass, which is already low in women, decreases more postmenopausaly and when the reasons like poor nutrition, much number of births, were added the number of patients having postmenopausal osteoporosis were increased in our region as a result. The aim of this study was to compare the effects of the two available forms of biphosphonates; etidronate and alendronate, with respect to calcium for the treatment of postmenopausal osteoporosis. 115 patients with osteoporosis whom bone mineral density (BMD) was evaluated with DEXA, examined physically and for laboratuary values. By recording demographic data of all groups are prepared to be homogeneous. Patient who are subjected to study were treated with etidronate, alendronate or calcium. Physical examination was performed at the beginning and at the end of the study, serum levels of calcium, phosphor, alkalen phosphatase and calcium/creatinin ratio in 24 hours urine were measured. At the end of study, there was no clinical improvement and insignificant alterations in laboratory values and there was a significant decrease in BMD values for all regions in control group. In both treatment group, significant improvements occured in clinical signs, but laboratory values showed insignificant alterations. The resuls of this study showed that both alendronate and etidronate prevented bone loss at the spine and hip (statistically significant, p<0.001) and bone mass increased. In the woman treated with etidronate bone gain at the greater trochanter was statistically insignificant (p>0.05).Both biphosphonates were well tolerated, no side effects were seen during the treatment period. Both biphosphonates are effective for preventing bone loss associated with postmenopausal osteoporosis and calcium alone has no effective in postmenopausal osteoporosis and etidronate is cost-effective.