Islamic Activism in the Sahel: A case of Al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM) and Boko Haram

Abstract

Kuzey Afrika ve Sahra altı Afrika arasındaki geçişken Sahil bölgesi hem yerel, hem de uluslarası camia tarafından şiddet yanlısı İslami aktivizm için bir güvenli bölge ve münbit bir zemin olarak ifade edilmektedir. Bu tez, bölgede halihazırda aktif halde bulunan sosyal hareketlerin ortaya çıkışını ve gelişmesini sosyal hareketler teorisini kullanarak incelemektedir. Müslüman Mağrib'deki El-Kaide (AQIM) ve Boko Haram örgütü sırasıyla Cezayir ve Nijerya'da ortaya çıkmıştır. Sosyal hareketler teorisinin Cezayir ve Nijerya'daki AQIM ve Boko Haram hareketlerini çalışmada sağladığı zenginlik, teorinin siyasi fırsat yapıları, mobilizasyon yapıları ve kültürel çerçeveler gibi üçlü analitik araçları sağlamasından kaynaklanmaktadır. AQIM ve Boko Haram başlangıçta ılımlı ve muhafazakar hareketler olarak ortaya çıkmalarına ragmen daha sonra kendilerince maddi ve maddi olmayan kaynakları bir araya getirerek oluşturdukları serbest alanların yokedilmesiyle şiddete yöneldiler. Bu yöneliş, grupların üyelerinden bazılarının radikal görüşleriyle de örtüştü. AQIM aslında başlangıçta bir siyasi parti olan FIS hareketinin değişen şartlara göre GIA, GSPC ve AQIM'e evrilmesiyle ortaya çıkan bir harekettir. Boko Haram ise ortaya çıkışından bu yana ismini değiştirmese de 2009'dan bu yana sistem karşıtı bir kavramsal çerçeve kullanan şiddeti bir taktik olarak benimsemiş bir gruptur. Bu nedenle, bu iki hareket de radikalleşmelerinde benzer bir yol izlemiş, ve faaliyetlerini, bölgenin genişlemeleri için bulunmaz fırsatlar sunması yüzünden bütün Sahil bölgesinde yaygınlaştırmaya çalışmışlardır. Özellikle AQIM Sahil bölgesinde güçlü bir varlık gösterirken Boko Haram da bazı Sahil ülkelerinde faaliyet göstermektedir. İki örgüt de başlangıçta Cezayir ve Abuja'daki hükümetleri devirmeyi hedeflemiş ve daha sonra da adam kaçırma ve rehinecilik gibi yasadışı faaliyetlerle bütün Sahil bölgesini tehdit etmeye başlamışlardır.

The transitional zone between North Africa and Sub-Saharan Africa – the Sahel – is considered by international community as safe haven and hotbed for violent Islamic activism. This thesis uses social movement theory to examine the rise and development of the popular movements in this region. The Al-Qaeda in the Islamic Maghreb and the Boko Haram emerged in Algeria and Nigeria, respectively. The fecundity of social movement theory in studying these movements lies in the presence of tripartite social movement theory factors of political structures opportunity, mobilizing structures and cultural framing/framing process in Algeria and Nigeria to establish the AQIM and the Boko Haram. The AQIM and the Boko Haram were initially established as moderate and conservative movements, respectively but ended as violent movements when what they regarded as free-spaces diminished after they gathered material and non-material resources. This coincided with the radical view of view of the groups' members. The AQIM was originally a political party – the FIS but changed names to the GIA, GSPC and AQIM each with different modus operandi. The Boko Haram retains its name but espoused anti-system frame alongside violent tactics since 2009. Therefore, these movements followed similar trajectory to radicalization and are more likely to focus on the entire Sahel as the region provides what they regarded golden opportunity to thrive. The AQIM in particular has a strong command in the Sahel and the Boko Haram actors also exist in some Sahelian countries. They had focus of overthrowing governments in Algiers and Abuja, but now threaten the whole Sahel region with violence and illegal activities such as kidnapping, and taking hostages.