Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinin akıllı telefon bağımlılık düzeylerinin belirlenmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Teknolojinin gelişmesi ile akıllı telefon kullanımı her geçen gün artmakta, üretilen yeni uygulamalarla hayatın her alanına girmekte ve insanları kendine bağımlı hale getirmektedir. Bağımlılığın tanısını koyabilmek ve insanların tedavilerini yapılabilmek için çalışmalar devam etmektedir. Mevcut ölçeklerle sadece bağımlılık düzeyi belirlenebilmekte; tanı konamamaktadır. Bu araştırma Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinin akıllı telefon bağımlılık düzeyi ile sosyodemografik veriler, internet ve sosyal paylaşım sitesi kullanımı ve diğer bağımlılık yapıcı maddeler arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2015-2016 eğitim yılında Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesinde öğrenim gören 366 öğrenci dahil edilmiştir. Öğrencilerin sosyodemografik özelliklerini sorgulayan bilgi formu ve Kwon M ve arkadaşları tarafından geliştirilen, 2014 yılında Demirci K ve arkadaşları tarafından Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışmaları yapılan akıllı telefon bağımlılık ölçeğini içeren anket uygulanmıştır. Çalışmamızda elde edilen veriler SPSS for Windows 20,0 Programı kullanılarak analiz edilmiştir. Niteliksel verilerde gruplar arası farklılıklar incelenirken Ki kare, Student T, One Way Anova, Mann Withney-U, Spearman korelasyon analiz, Pearson korelasyon analizi, Kruskal -Wallis testleri kullanılmıştır. Sonuçlar yorumlanırken anlamlılık düzeyi olarak; p< 0,05 alınmıştır.Bulgular: Çalışmamıza toplamda 366 akıllı telefon kullanan öğrenci katılmıştır. Örneklem grubu 207 kız(%56,6), 159 erkek (%43,4) öğrenciden oluşmaktaydı. Akıllı telefon bağımlılığı ölçeği düzeyleri tüm öğrenciler, kız öğrenciler ve erkek öğrenciler için sırasıyla 80,96; 81,55 ve 80,18 idi. Kız öğrencilerin bağımlılık düzeyi sayısal olarak yüksek olsa da istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p=0,57). Yaş ile bağımlılık skoru arasında negatif korelasyon mevcuttu; fakat, bu sonuç istatistiksel olarak anlamlı değildi (Pearson korelasyon, P=0,529 r=-0,03).Cep telefonu kullanım amacı bakımından internette sörf yapmayı (p< 0,01), sosyal paylaşım sitesi kullanmayı (p= 0,01) ve fotoğraf çekmeyi (p=0,03) tercih edenlerin bağımlılık düzeyi istatistiksel olarak anlamlı şekilde ortalamanın üzerindeydi(anlamlılık düzeyleri sırasıyla <0,01;0,01 ve 0,03 idi). Sosyal paylaşım sitelerinden Twitter kullananların akıllı telefon bağımlılık düzeyleri sık kullanılan diğer iki siteden istatistiksel olarak anlamlı şekilde yüksekti (p=0,01). Sigara ve alkol kullanımı ile akıllı telefon bağımlılık düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı (p= 0,407,p=0,559). İşletim sistemi olarak Windowsphone kullanan öğrencilerin bağımlılık düzeyi 64,19 idi; bu değer, istatistiksel olarak anlamlı şekilde ortalamanın altındaydı (p=0,003). Öğrencilerin ilk cep telefonu sahibi olma yaşı ile akıllı telefon bağımlılık düzeyi arasında düşük derecede negatif korelasyon olup anlamlı bir ilişki saptanamamıştı (r=-0,001, p=0,98).Sonuç: Mevcut akıllı telefon bağımlılığı ölçekleri ile tespit edilen değerler ülkelerin kullanım oranları ile değişiklik göstermektedir. Bu çalışma örneklemimiz için akıllı telefon bağımlılığı düzeylerini göstermiştir; ancak, bağımlılık tanısı koyabilmek için ölçeğin belirli bir kesim noktası olması gerekir. Geniş katılımlı çalışmalarla bu ölçeklerin geliştirilmesi gerekmektedir. Akıllı telefon üzerinden internette sörf yapma ve sosyal ağ kullanımı konusunda anlamlı sonuçlar çıkması, akıllı telefon bağımlılığının internet bağımlılığı ile birlikte değerlendirebileceğini göstermektedir. Elde edilen sonuçlarla beraber aile hekimleri, diğer sağlık çalışanları, sosyal ağ ve internet kuruluşları, GSM şirketleri, sivil toplum örgütleri ve gönüllü katılımcıların beraber çalışması ile insanların kurulan sanal ortamlardan çıkarak yüz yüze ilişkiler kurması sağlanarak bağımlılık mücadelesi yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Akıllı telefon, Bağımlılık, Cep telefonu, Aile Hekimliği

Introduction and Aim: Smart phone usage is growing fast in parallel to the technological developments, newly developed applications are penetrating all aspects of daily life and are making users addicted. Work is in progress to define the diagnosis of the addiction and its remedy. Current scales can only determine the level of addiction, however diagnosis cannot be made. Purpose of this study was to identify the relationship between the cell phone addiction levels and sociodemographic variables, usage of Internet and social media sites, and other addictive materials among Ankara Yildirim Beyazit University Medical School students.Material and Methods: The 366 study participants were chosen from students enrolled in Medical School of Ankara Yildirim Beyazit University during the academic year of 2015-2016. An information questionnaire accessing the sociodemographic characteristics and a survey containing a smart phone addictiveness scale developed by Kwon, M., and colleagues and further qualified and quality accessed in Turkish by Demirci, K., and his colleagues in 2014 were applied. Data were collected and analyzed using the SPSS for Windows, version 20.0. Differences among groups using qualitative data were investigated using Chi-Square, Student's t, One-Way ANOVA, Mann Withney-U, Spearman correlation analysis, Pearson correlation analysis, Kruskal – Wallis tests. A statistical significance level of p<0,05 was assumed when analyzing the results. Results: 366 student smart phone users articipated in our study.The sampling group included 207 female (% 56,6), and 159 male (%43,4) students. Smart phone addiction levels were 80,96; 81,55 and 80,18, repectively, for the whole group, only female and only male students, respectively. Level seems to be high for females but proves to be statistically insignificant (p=0,.57). A negative correlation existed between addiction score and age but again proved to be statistically insignificant (Pearson correlation, p=0,529 r= -0,03). In terms of usage purpose, the addiction levels of those preferring internet surfing (p<0,01), social media participation (p=0,01), and camera usage (p=0,03) were above the average in a statistically significant manner. Among the social media sites, the addiction levels of those using Twitter were higher than the other two well-known sites (statistical significance level of p =0,01). No statistical correlation was found between smart phone addiction and using cigarettes or alcohol with corresponding p=0,407 and p=0,559, respectively. Addiction level was 64.19 for Windows smart phone users which statistically lower than the average (p=0,003). There is a small degree of negative correlation between the age of owning a first cell phone and smart phone addiction level but with an insignificant statistical correlation (r=-0,001, p=0,98).Conclusion: Addiction levels determined by the existing smart phone addiction scales demonstrate discrepancies based on the usage levels of different countries. This study revealed levels of smart phone addiction for our sample set, however, to make a diagnostic, a threshold value needs to be defined. These scales need to be developed further by participation from users. The statistically significant correlation between internet surfing and social media interactions suggestsevaluation of these two addictions as a single entity in future. Based on these results, battle against addiction should target the severance of ties with virtual media and establishment of new in-person relationships by direct assistance and collaboration of family medicine practitioners, other healthcare workers, social media and internet organizations, GSM (Global System for Mobile) companies, civil society organizations, and volunteers.Keywords: Smart phone, Addiction, Mobile phones, Family Medicine