Behçet Hastalarında Tiyol-Disülfid Dengesinin Araştırılması

Abstract

Amaç: İnflamasyon esnasında antioksidan mekanizmada yetersizlik nedeniyle reaktif oksijen ürünlerin artması oksidatif stres olarak tanımlanmaktadır. Behçet hastalığında artmış oksidatif stres ve antioksidan mekanizmaların yetersizliği nedeniyle oksidan durumda bir dengesizlik olduğu düşünülmektedir. Mevcut araştırmalara rağmen oksidatif hasarın hastalıktaki rolü belirlenememiştir. Bu araştırmadaki amaç Behçet hastalarındaki yeni bir oksidatif stres belirteci olan tiyol-disülfid dengesinin değerlendirilmesidir. Ek olarak tiyol-disülfid dengesinin klinik bulgular ile korelasyonunun yanısıra HLA-B51 ile korelasyonu da değerlendirilmiştir.Materyal ve Yöntem: Bu araştırmaya, 2018 ve 2019 tarihleri arasında dermatoloji polikliniğine başvuran, Behçet hastalığı tanısı konulan, diğer yönlerden sağlıklı, 18 yaş ve üzeri 50 hasta ve 54 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, hastalık tanı yaşı, ailede Behçet hastalığı ve akraba evliliği öyküsü, hastalık için kullanılan ilaçlar, ek ilaç kullanımı, başvuru esnasındaki hastalık aktivitesi kaydedildi. Hem hastaların hem de sağlıklı gönüllülerin native tiyol, total tiyol konsantrasyonları, plazma disülfid seviyeleri, disülfid/ nativ tiyol oranları ölçüldü. Ek olarak hastaların rutin venöz kan örneğinden hemogram, karaciğer fonksiyon testleri, lipit profili ve HLA-B51 değerleri çalışıldı. Bulgular: Hasta ve kontrol grupları bazında tiyol-disülfid dengesi incelendiğinde kontrol grubunda yer alan bireylerin toplam tiyol değerleri daha düşük, native tiyol değerleri daha yüksek saptandı ve istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlendi (sırasıyla; p=0.021, p=0.027). Gruplar bazında kıyaslandığında genital ülseri ve göz bulgusu olmayan bireylerin native tiyol değerleri daha yüksek bulundu ve istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edildi (sırasıyla; p=0.036, p=0.035). Hasta bireylerin hastalık süresi ile toplam tiyol ve native tiyol değerleri arasında negatif yönlü, zayıf, doğrusal ve istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı (sırasıyla; p=0.010, p=0.014)Sonuç: Çalışmamız Behçet hastalarında hücresel redoks durumunu ve oksidatif stresi belirlemek amacıyla tiyol-disülfid dengesinin bir marker olarak kullanıldığı ilk çalışmadır. Elde ettiğimiz veriler neticesinde literatürle uyumlu bir şekilde Behçetivhastalığında oksitadif stres artışı ve antioksidan kapasitede azalma söz konusudur. Hastalığın patogenezinin ve oksidan/antioksidan dengesinin rolünü aydınlatmak hastalığın takip ve tedavisinde rol gösterici olabilir.Anahtar Kelimeler: Antioksidan, Behçet hastalığı, oksidatif stres, oksidan, tiyol disülfid homeostazı

Objective: Increasing reactive oxygen products due to insufficient antioxidant mechanism during inflammation is defined as oxidative stress. Due to increased oxidative stress and insufficient antioxidant mechanisms in Behcet's disease, it is thought to be an imbalance in the oxidant state. Our aim in this study is to evaluate the thiol-disulfide homeostasis in Behcet patients and to investigate the correlation of this homeostasis with clinical findings and HLA B51.Material and Method: This study included 50 patients and 54 healthy volunteers. Patient's age, gender, age of disease diagnosis, family history of Behcet's disease and consanguineous marriage, drugs used for the disease, use of additional drugs, disease activity were recorded. Native thiol, total thiol, plasma disulfide levels were measured for both group. In addition, HLA-B5 values were studied from the patients.Results: When the thiol-disulfide homeostasis was examined on the basis of patient and control groups, the total thiol values of the individuals in the control group were lower and the native thiol values were higher and a statistically significant difference was observed (respectively; p = 0.021, p = 0.027). Compared to the groups, individuals with no genital ulcer and eye findings had higher native thiol values and a statistically significant difference was found (respectively; p = 0.036, p = 0.035). A negative, weak, linear and statistically significant relationship was found between the disease duration of the patients and total thiol and native thiol values (respectively; p = 0.010, p = 0.014).Conclusion: Our study is the first study in which the thiol-disulfide homeostasis was used as a marker to determine cellular redox status and oxidative stress in patients with Behcet's disease. As a result of the data we obtained, there is an increase in oxidative stress and a decrease in antioxidant capacity in Behcet's disease.Keywords: Antioxidant, Behcet's disease, oxidative stress, oxidant, thiol disulfide homeostasis