Diabetes mellituslu olgularda sürekli ciltaltı insülin infüzyon tedavisinin etkinliğinin araştırılması

Abstract

ÖZET Sürekli ciltaltı insulin infüzyonu (SCİİ) tedavisinin diabetes mellituslu olgularda, me tabolik durumu düzeltmedeki etkinliğini, uygulanabilirliğini ve komplikasyonlarını araş tırmak amacıyla 11.3.1988-15.4.1989 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fa kültesi İç Hastalıkları Kliniği Endokrinoloji Seksiyonuna başvuran 12 kadın 8 erkek toplam 20 diabetli olgu hospitalize edilerek, üç gün, daha önceden kullanmakta ol dukları insülin ve diyet tedavileri uygulandıktan sonra, Nordisk İnfuser marka insülin pompası ile bir ay süreyle SCİİ tedavisi yapıldı. Olgulara klasik insülin tedavisi uygulanırken 38? 14. İÜ/gün olan insülin ihtiyaçla rı, SCİİ tedavisine başlandıktan sonra 24+12 lU/gün'e düştü. Olguların klasik tedavi uygulandığı sürede ve SCİİ tedavisinin birinci ayında, gü nün değişik saatlerindeki (05-1 1-17 ve 23) açlık glisemileri, sabah-akşam (05-17 sa atlerinde) glukozürileri ve kan HbAı düzeyleri saptandı. Klasik insülin tedavisi sıra sında günün değişik saatlerindeki açlık glisemi değerleri saat 05 de 278, 42 + 61,3 mg/dl, 11 de 223,4 + 58 mg/dl, 17 de 228,6 + 53,6 mg/dl ve 23 de 263,7 + 54 mg/dl, glukozüri değerleri saat 05 de 310*220 mg/L, 17 de 300 +` 210 mg/L, kan HbAı de ğerleri % 13,8 +` 2,75 olarak, SCİİ tedavisinin birinci ayındaki günün değişik saatle rindeki açlık glisemi değerleri saat 05 de 156,4*41,1 mg/dl, 1 1 de 166,1 £41 mg/dl, 17 de 149,2+° 40,1 mg/dl, 23 de 145,8 T 45,2 mg/dl, glukozüri değerleri saat 05 de 150 T 75 mg/L 17 de 120 T 65 mg/L, kan HbAı değerleri % 10,2 T 1,4 olarak Bu değerlerin paired student-t testi ile karşılaştırılmalarında olguların günlük total insülin ihtiyacı SCİİ tedavisinde klasik insülin tedavisine göre anlamlı derecede dü şük (p < 0,005), günün değişik saatlerindeki (05, 11, 17 ve 23) açlık glisemi düzeyleri SCİİ tedavisinde, klasik insülin tedavisine göre anlamlı derecede düşük (p < 0,001, p < 0,001, p < 0,001, p < 0,001) bulundu. SCİİ tedavisinde günün değişik saatlerin deki açlık glisemi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık yokken (p y 0,05), klasik in sülin tedavisi sırasında saat 05 ve 23 değerlerinin saat 11 ve 17 değerlerine göre anlamlı derecede yüksek olduğu (p <^ 0,01, p <^0,02, p ^0,05, p <[0,05) saptandı. SCİİ tedavisi ve klasik insülin tedavisi sırasındaki sabah ve akşam (05-17 saatlerin de) glukozürileri arasında anlamlı bir farklılık yokken (p > 0,05), SCİİ tedavisi değer lerinin, klasik insülin tedavisi değerlerinden anlamlı derecede düşük olduğu saptan dı (p < 0,001, p < 0,001). Kan hbAı düzeyleri SCİİ tedavisinin birinci ayında, klasik insülin tedavisi sırasındaki düzeylere göre anlamlı derecede düşük bulundu (p ^ 0,005) SCİİ tedavisinde klasik insülin tedavisine göre olguların daha az dozda insülin kul lanılarak, açlık glisemilerinin daha stabil seyrettiği, glukozürinin azaldığı, kan HbAı düzeylerinin de daha düşük olduğu ve hastalara tedavi konusunda yeterli bilgi veril diği ve uygulamada gerekli titizlik gösterildiği taktirde, oluşabilecek komplikasyonla rın minimal düzeye indirilebileceği sonucuna varıldı.