Sinemada estetik bir tutum olarak iğrençlik

Abstract

Kapitalist sistemin ve değerler bütününün yarattığı kültürel, ekonomik ve siyasal ideallerde yaşanan çöküş; modernitenin kuşku ile karşılanmasına, sorgulanmasına ve ciddi biçimde eleştrilmesine neden olmuştur. Sanat bu konuda öncü görevi üstlenmiş, yaşanan değer kaybı sanatsal karşılığını burjuva değerleriyle özdeşleşmiş olan `güzel` niteliğinin yerle bir edilmesinde bulmuştur. `Güzel` sanatın odağı olmaktan çıkmış; çirkin, grotesk, ya da iğrenç gibi estetik kategoriler sanata eklemlenerek toplumsal gerçekliğin temsilinde önemli bir yere sahip olmuştur. Günümüz çağdaş sanatında karşımıza çıkan iğrençlik temsilleri sinema alanında da ifade olanağı bulmuş ve iğrençlik estetik bir kategori olarak sinema araştırmalarına dahil edilmiştir. Buna rağmen iğrencin sinemada kullanımı üzerine yeterli incelemede bulunulmamış, yapılan çalışmalar sistematik bir yaklaşımdan uzak kalmıştır. Bu çalışmada sinema araştırmalarında önemli bir eksiklik olarak görülen iğrencin estetik sunumları sınıflandırılmak; iğrençliğin nasıl ve ne amaçlarla kullanıldığı saptanmak istenmiştir. Çalışmanın ileri sürdüğü sınıflandırmalar doğrultusunda sinemada iğrençlik kullanımının etkili bir örneği olan Taxidermia filmi incelemeye alınmış ve iğrencin filmin söylemiyle olan ilişkisi analiz edilmiştir.

For centuries art and aesthetics has focused on the concept of beauty However, the changing social, economic and political structures, caused the search of art's essence out of beauty and led the articulation of ugly, disgusting or grotesque to the aesthetic categories. Encountered in today's contemporary art, the ability to express the enormity representations found in the field of cinema and theater research have been included as a category of disgust aesthetics. However, sufficient examination on the use of disgusting in cinema has been away from a systematic approach. The research of aesthetic presentation of disgust in film studies has been a major shortcoming, so this study aims to classify the aesthetic presentation of disgust and to determine how and to what purposes it is used in cinema. Thus by the examination of the film Taxidermia, which is a good example of effective use of cinematic disgust, the suggested classicifications of the study would be explained.