(Re)producing the subject: Biopolitical analysis of the children of men, children of men and oryx&crake

Abstract

Bu tez, biyopolitikanın imgesel kodlamalarının İngilizce dilde yazılmış çağdaş bir romana olan etkisini konu almaktadır. Tezimde Michel Foucault ve Giorgio Agamben'nin eleştirisel ve kuramsal bakış açılarıyla ilgili yaptığım okumaların ışığında, kurgu anlatıların, gücün egemenliği ve mekanizmaları bakımından biyopolitikanın yaşam üzerindeki kontrolünü imgelediğini, açığa çıkardığını ve eleştiriye tabi tuttuğunu ileri sürmekteyim. P.D. James'in The Children of Men adlı romanı, Alfonso Cuarón 'un aynı romandan uyarladığı The Children of Men adlı filmi ve Margaret Atwood'un kaleme aldığı Oryx and Crake adlı romanı biopolitik bakış açısıyla incelendiğinde, özellikle de küresel kısırlığın ya da radikal küresel biyomühendisliğin yol açtığı olağanüstü olasılıklar söz konusu olduğunda, yaşama nasıl nüfuz edip onu yönettiği, çeşitli biçimleriyle ortaya çıkmaktadır.

This thesis addresses the imaginary encoding of biopolitics as it operates within the contemporary English language novel. I argue that narrative fictions imagine, expose and critique biopolitical controls over life through the workings of sovereignty and the mechanisms of power that I read through the critical and theoretical perspectives of Michel Foucault and Giorgio Agamben. A biopolitical reading of P.D. James's novel The Children of Men, its adaptation to film Children of Men by Alfonso Cuarón, and Margaret Atwood's Oryx and Crake offer a means of exposing the way in which power penetrates and manages life, especially under the extreme eventualities of global infertility or radical global bio-engineering. These fictions articulate the mechanics of power regarding the regulation and functioning of bodies under late capital and global instability.