Auricular yaş belirleme metodlarının eski Anadolu toplumları iskeletleri üzerindeki uygulanabilirliği

Abstract

İskeletlerden yapılan analizlerle belirli bir populasyona ait bireylerin yaşları, cinsiyetleri, boyları gibi biyolojik profillerini oluşturan özellikleri ortaya çıkarmak amacı ile birçok yöntem ve metot oluşturulmuştur. Bu yöntem ve metotlardan bazıları kullanılabilirliklerini test etmek amacı ile yaşları ve cinsiyetleri bilinen bireyler üzerinde denenmiştir. Auricular yüzeyde yaşla birlikte meydana gelen değişimlerin değerlendirilmesi bu metotlardan bir tanesini oluşturur. Bu çalışmanın amacı son zamanlarda birçok araştırmacı tarafından test edilmiş olan ve Lovejoy ve arkadaşları tarafından 1985 yılında oluşturulan auricular yüzey yaşlandırma metodunun Van-Dilkaya Höyüğü Orta Çağ iskeletleri üzerinde uygulanabilirliğini test etmek ve antik iskeletler üzerinde ileride yapılacak olan yaşlandırma metotları arasında kullanılabilirlik açısından pozitif ve negatif yönlerini araştırmaktır.Auricular yüzeyden yapılan yaşlandırma metodu Van Dilkaya Höyüğü Orta Çağ dönemine tarihlendirilen iskeletler üzerinde denenmiş ve elde edilen değerler diğer yaşlandırma yöntemleriyle karşılaştırılmıştır. Bulgular bize genç bireyler arasında özellikle phase 4 de kısmen farklılıklar olduğunu ancak özellikle orta yaş üzerindeki (50 yaş ve üzeri) bireylerin yaş değerlerine oldukça yakın sonuçlar verdiğini göstermiştir. Yaşla birlikte meydana gelen değişimler ve patolojik rahatsızlıkların fark edilmesi ve skorlamadan çıkarılması oldukça önemlidir.Sonuç olarak auricular yüzey yaşlandırma metodu özellikle iskeletlerin tam ele geçtiği durumlarda diğer yaşlandırma yöntemlerine destekleyici olmaktadır. Az hata payı vermesi nedeniyle bu yöntem diğer eski Anadolu toplumları üzerinde güvenilir bir şekilde kullanılabilir.

The analysis of the human skeletal remains belonging to a particular population reveals the biological profile of the individuals such as age, sex and stature based on the several methods and techniques. Some of these methods have been practiced on the individuals with known age and sex, in order to test their usabililty. One of these methods used to determine the age of human skeletal remains is based on macroscopic observation of the auricular surface.The aim of this study is to test the usability of the Lovejoy et al. 1985 auricular surface method on the Medieval skeletal remains of the Van-Dilkaya population and to determine advantages and disadvantages in terms of the method's accuracy that will shed on light on the future auricular aging studies.The aging method of the auricular surface was practiced on the skeletal remains of the Medieval Van Dilkaya Tumulus and the results were compared with other aging methods present. The recognition of pathological conditions on the human remains is very important in terms of eliminating these elements, as they may lead to wrong scoring.In conclusion, the aging method from the auricular surface is a collateral method especially when the skeletal remains are complete. This comparative study revealed that there are slight differences in aging of the young individuals which are associated with phase 4. The results obtained from middle aged individuals (50+ years old) were considerably close. So, this method can be used safely in other ancient Anatolian populations since it gives low risk of standard deviation.