Spaces of boredom: Imagination and the ambivalence of limits

Abstract

Bu çalışma, sıkıntı deneyiminin sanat, felsefe ve kültür tarafından elealınışındaki kavramsallaştırmalara ve tartışmalara katkıda bulunmayıhedeflemektedir. Sıkıntıya dair, ilgili tarih okumaları ve felsefi metinler, sıkıntıyıanlamada farklı türden bir mekan anlayışını ortaya çıkarması açısından elealınmıştır. Bu yaklaşım, edebiyat ve görsel sanatın alımlanması ve yaratılmasısorunsalları açısından geliştirilmiştir. Bu tez, sıkıntının eleştirel ve kültürelkuram tarafından özellikle gündeliğe dair tartışmalarda ele alınışı ile başlamaklabirlikte, Martin Heidegger'in sıkıntı kavramsallaştırmasını gündeliğinfenomenolojik analizi üzerinden yeniden kurmaktadır. Sözkonusu analiz sıkıntıdeneyiminin öznesini belirsizleştirirken Emmanuel Levinas ve MauriceBlanchot'nun yapıtlarındaki özne modelini esas almaktadır. Sıkıntının kışkırttığıiddia edilen muğlaklık, belli türden bir özneye ait olmayanın deneyimi yoluylagündelikte, sanatta ve düşüncede mekan katmanları açan ve üreten olarakolumlanmaktadır. Sıkıntı mekanlarının sınırları, muğlaklığın deneyimisayesinde sanatın, düşüncenin ve gündeliğin hayalgücü üzerinden yeniolanaklara açıldığı geçişler olarak ortaya çıkmaktadır.Anahtar Kelimeler: Sıkıntı, mekan, muğlaklık, sınır, hayalgücü.

This study aims to contribute readings of arguments pertaining to andconceptualizations of the experience of boredom to discussions of art, philosophyand culture. Relevant histories and readings of philosophical accounts ofboredom are considered in order to enable an understanding of boredom asgenerative of distinctive understandings of space. This is further developed as anaccount of boredom as problematic in the reception and creation of literary andvisual art. Beginning from critical discussions of boredom in recent cultural andcritical commentary, in particular discussions of the everyday, this thesisconsiders the phenomenological analysis of the everyday that is at work inMartin Heidegger?s account of boredom and in rewritings of this analysis, as theexperience of the impersonal, in texts by Maurice Blanchot and EmmanuelLevinas. Boredom is shown to provoke an ambivalence that can neverthelessunfold, or produce, spaces of thought, art and the everyday through theexperience of the impersonal. The limits of these spaces of boredom invite us tocertain passages through experiences of ambivalence where thought, art and theeveryday are opened up, by means of an imagination of boredom, to newpossibilities.Keywords: Boredom, space, ambivalence, limit, imagination.