Rehabilitasyon merkezlerinde çalışan meslek elemanlarının karşılaştıkları güçlükler ile tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu araştırma özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde çalışmakta olan meslek elemanlarının karşılaşmış oldukları güçlükler ile tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada ayrıca, katılımcıların karşılaştıkları güçlük düzeylerinin ve tükenmişlik düzeylerinin; cinsiyet, yaş, alan, kıdem ve bulundukları kurumdaki çalışma süreleri bakımından farklılık gösterip göstermediği incelenmiştir. Amaç doğrultusunda kişisel bilgi formu, güçlükleri belirleme ölçeği, maslach tükenmişlik ölçeğinden oluşan veri toplama aracı, Uşak ili sınırları içerisinde yer alan özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde görev yapan (37 uzman öğretici, 22 özel eğitim alan öğretmeni, 17 fizyoterapist, 13 okul öncesi öğretmeni, 9 rehber öğretmen) 98 meslek elemanına uygulanmıştır. Veri toplama araçlarından elde edilen veriler bilgisayar ortamında SPSS 17.0 istatistik paket programı aracılığıyla değerlendirilmiştir.Araştırma sonucuna göre meslek elemanlarının karşılaştıkları güçlüklere ilişkin görüşleri ile tükenmişlik düzeyleri arasında %70.6'lık pozitif yönlü oldukça güçlü bir ilişki bulunmaktadır. Katılımcıların karşılaştıkları güçlükler aynı kurumdaki çalışma süresine göre anlamlı bir farklılık göstermekte iken cinsiyete, yaşa, kıdeme ve alana göre farklılık göstermemektedir. Katılımcıların karşılaştıkları güçlükler bağlamında en çok karşılaştıkları güçlüklerin; `öğrenci ailelerinin çoğu her şeyi bizden bekliyor`, `öğrenci aileleri özel eğitim hakkında yeterli bilgi düzeyine sahip değil`, `öğrenci aileleri verilen ödevlerin yapılması konusunda özen göstermiyor` olduğu bulunmuştur. Katılımcıların tükenmişlik düzeylerine ait betimsel istatistikleri ise kişisel başarı alt boyutunda çok düşük, duygusal tükenme alt boyutunda düşük, duyarsızlaşma alt boyutunda düşük olduğu bulunmuştur.Anahtar Kelimeler: Özel Eğitim, Rehabilitasyon, Tükenmişlik

This research was carried out to determine the relationship between burnout levels and the difficulties of the members of profession working in rehabilitation centers. In this research, the level of difficulty and burnout levels of the participants were examined in terms of whether or not they differed by in terms of gender, age, area, seniority and working hours at their institution. For this purpose, data collection tool consisting of personal information form, difficulty determination scale and maslach burnout scale were applied to 98 professional staff working in special education and rehabilitation centers in Uşak province (37 expert instructors, 22 special education teachers, 17 physiotherapists, 13 preschool teachers, 9 mentors). Data obtained from data collection tools were evaluated by SPSS 17.0 statistical package program in computer environment.According to the results of the research, there is a strong positive correlation between the opinions of the professional staff about the difficulties encountered and the burnout levels (%70.6). While the difficulties faced by the participants showed a significant difference according to the working time in the same institution, they did not differ according to gender, age, seniority and area. It was found that the most common difficulties faced by the participants in the context of the difficulties they faced were; `most of the student families are expecting everything from us`, `student families do not have sufficient knowledge about special education`, `student families do not care about the assignment of assignments`. Descriptive statistics of the burnout levels of the participants were found to very low in the sub-dimension of personal success, low in the sub-dimension of emotional exhaustion and low in the sub-dimension of depersonalization.Key Words: Private Education, Burnout, Rehabilitation