Osmanlı Dönemi Karamemi üslubunda İznik çini tabaklarında görülen motifler, kompozisyonların incelenmesi ve uygulanması

Abstract

Özellikle 16.yüzyıldan itibaren İznik'te yoğunlaşan Osmanlı Dönemi Çini Sanatı, Saray nakkaşhanesinin saray ustaları tarafından çini komposizyonlarına getirilen yeni yaklaşımlar Osmanlı dönemine özgü yeni üslupların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Osmanlıya özgü olan Karamemi üslubuda bunlardan sadece bir tanesidir.Kanuni dönemindeki Saray nakkaş hanesinin en önemli sanatkârları Şah Kulu ve onun öğrencisi olan KaraMemi'dir. KaraMemi, klasik çini komposizyonlarının yanı sıra çalışmalarında kendi zevkini ve görüşünü yansıtan natüralist bir yaklaşım izlemiştir.KaraMemi tabak çalışmalarında ana tema olarak, bahçe çiçekleri ile beraber bahar dalları ve servi ağacıda motiflerini karakterlerini kaybetmeden desen içerisinde kullanılmıştır. Motiflerin karakterlerinin üzerinde oynanılmamasından dolayı yarı üsluplaştırılmış çiçeklerin kendi sapı ve yaprağı ile komposizyon içerisinde yer almıştır.Anahtar Kelimeler: Karamemi, Çini, İznik, Üslup

Ottoman-era tile art that centered in Iznik particularly in the 16th century and new approaches in tile compositions by the masters attached to the Ottoman Academy of Miniature Painting (Nakkaşhane) contributed to specific styles during the period. Karamemi style is one of the examples among the Ottoman-style pieces. Şahkulu and his student, Karamemi were the greatest artists of the Academy in the era of Suleiman the Magnificent. Karamemi followed a naturalistic approach reflecting his own taste and perspective apart from classic compositions. He used motifs as garden flowers combined with spring branches and cypress tree in the patterns as a main theme without any changes in their character. The leaves and stems of semi-stylized flowers were involved in the composition based on their preserved characters. Keywords: Karamemi, Tile, Iznik, Style