Abdurrahim Karakoç`un şiirlerinde hiciv

Abstract

Hiciv, genellikle şiir bazen de düzyazıyla kişi, toplum, siyaset, kültür vb. pek çok konuyu, estetik bir kaygı taşımak kaydıyla, eleştirmek demektir. Müstakil bir tür olan hicvin gülme kavramıyla yakın bir ilişkisi vardır. Hiciv, komiğin alt dallarından biridir. Hicvin akraba türleri olan mizah, ironi, parodi; komik başlığı altında incelenen diğer türlerdir.Hiciv, Batı edebiyatında `satir` terimine karşılık gelmektedir. `Hiciv` bize Divan edebiyatından kalma bir terimdir ve bu türün edebiyatımızdaki yaygın kullanımı bu şekildedir. Hicvin Halk edebiyatındaki karşılığı `taşlama`, günümüz Türkçesiyle kullanımı ise yergidir.Abdurrahim Karakoç, başta hiciv şiirleri olmak üzere, Türk edebiyatının önemli şairlerinden biridir. Çok yönlü bir şair olan Abdurrahim Karakoç, hiciv şiirlerinin yanında aşk ve doğa şiirleri de yazmıştır. Şair bir ailenin çocuğu olan Karakoç; dedesi ve babasından şiire dair çok şey öğrenmiştir. Özellikle babasından aldığı dini eğitim ve küçük yaşlardan itibaren okumaya olan tutkusu, Karakoç'u besleyen önemli damarlardan birkaçı olmuştur. Küçük yaşlarda arkadaşlarını hicvetmekle şiir yazmaya başlayan Karakoç, başta köyü Cela olmak üzere çevresini gözlemlemiş ve insanları tahlil etmiştir. Karakoç, Anadolu insanının mutluluğuna, aşkına, kederine, derdine ve nice haline şahit olmuş bir kişidir. Anadolu insanı, Karakoç'u hep ilgilendirmiş ve bu insanların dertleri Karakoç'un hiciv şiirlerini besleyen en önemli kaynak olmuştur. Anadolu insanını ilgilendiren diğer konular da Karakoç'un hiciv şiirlerinde hep yer bulmuştur. Bu manada Karakoç'un şiirlerinde yoğun bir hiciv varlığı söz konusudur. Karakoç, başta siyaset olmak üzere birey, toplum, kültür ve pek çok konuyu şiirlerinde hicvetmiştir.

Satire means criticizing many issues such as person, society, politics, culture, etc. with an aesthetic concern by means of usually poetry, sometimes prose. Satire, which is a separate species, has a close relationship with the concept of laughing. Satire is one of the lower branches of the comic. Humor, irony, parody, other genres of satire, are another species studied under the title of comic.Satire corresponds to the term `satir` in Western literature. `Satire` is a term left by Divan Literature and this is the common use of this genre in our literature. Its meaning in Folk Literature is `grinding` and its use in today's Turkish is ridicule.Abdurrahim Karakoç is one of the important poets of Turkish literature, especially satire poems. Abdurrahim Karakoç, a versatile poet, wrote love and nature poems besides satirical poems. Karakoç, the child of a poet family, learned a lot about poetry from his grandfather and father. The religious education he received from his father and his passion for reading from a young age were some of the important veins that fed Karakoç.Karakoç, who started to write poetry by satirizing his friends at a young age, observed his environment, especially the village Cela, and analyzed people. Karakoç is a person who witnessed the happiness, love, sorrow, trouble and beauty of the Anatolian people. Anatolian people have always been interested in Karakoç and the troubles of these people have been the most important source of Karakoç's satire poems. Other issues concerning the Anatolian people have always been included in the satirical poems of Karakoç. In this sense, there is an intense satire in Karakoç's poems. Karakoç satirized individuals, society, culture and many subjects, especially politics, in his poems.