Yeni kent paradigması bağlamında Türkiye`de girişimci kentler

Abstract

Bu tezde, yeni kent paradigmasının ve buna bağlı olarak yeni kentsel politikaların Türkiye'deki büyükşehir belediye sistemini ve uygulanan kentsel politikaları nasıl dönüştürdüğü incelenmiştir. Bu bağlamda öncelikli olarak yeni kent paradigmasının doğuşuna yol açan devlet krizi ele alınmıştır. Kuramsal çerçevenin oluşturulması için kriz sonrası ortaya çıkan yeni kentsel politikalar ve yeni kent yönetim kuramları açıklanmıştır. Tezin amacı ile uyumlu olan bu çerçeve ekseninde, yeni kent paradigmasının Türkiye'deki kentsel politikaları ölçek ve strateji olmak üzere iki açıdan etkilediği sonucuna varılmıştır. Bu doğrultuda tezin ikinci bölümünde, metropoliten alana ilişkin modelleme çalışmaları ve kuramsal tartışmalar değerlendirilmiştir. Ardından yerel yönetim reformları aracılığıyla Türkiye'deki büyükşehir belediyelerinde gerçekleştirilen değişiklikler yönetsel ve mali boyutları ile ele alınmıştır. Tezin üçüncü bölümde ise geniş kapsamlı planlamaya dayanan kentsel politikaların yerine, sermayeyi kentlere çekme amacı taşıyan kentsel girişimcilik stratejileri incelenmiştir. Elde edilen bulgular ışığında, Türkiye'de kentsel politikaların yeni kent paradigmasının temel nitelikleri ekseninde dönüştüğü, ancak bu dönüşüm süreci içinde kendi dinamiklerinin belli noktalarda paradigmanın genel çizgisinden sapmalara neden olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

This work analyses how the new urban paradigm and new urban policies have transformed the metropolitan municipality system and urban policies in Turkey. In this context, firstly the state crisis that led to the emergence of the new urban paradigm was discussed. New urban policies and new urban government theories emerged after the crisis explained to establish the theoretical framework. It has been observed that the new urban paradigm influences urban politics in Turkey at two points: administrative scale and competitive strategies. For this reason, in the second part of the work, the metropoliten municipality models and theoretical discussions were evaluated. Subsequently, reforms in the Turkish metropolitan municipalities have been dealt with in different dimensions, both as administrative and financial. The third part of the thesis focused on urban entrepreneurialism which aims to attract capital to the cities instead of urban policies based on comprehensive urban planning. To sum up, the urban policies in Turkey were reconstructed according to the basic characteristics of the new paradigm. However, it has been seen that the new urban system is divided by its own dynamics into certain points from the general line of the new urban paradigm.